Uyuyamadım ben hiç. Uykunun kollarına bırakamadım kendimi. Uykudan uyanamazsan diye korktum, uyuyamadım.
Gecelerinin rengine tutuldum. Yıldızların ışıltısında hayaller kurdum, uyuyamadım. Yağmurun sesinde şarkılar söyledim, uyuyamadım. Uyuyamadım ben hiç. Gözlerim tavana dikili, gecelerde uyuyamadım. Gözlerimi kapayamadım. Yapamadım. Gecenin büyüsünde herkes uyurken sayılarla oyalandım yine de uyuyamadım. Koyunlara geçtim, koyunlarda da uyuyamadım. Uyku ne, tadamadım. Dudaklarımın ucunda kaldı, dokunamadım. Acı mı, tatlı mı, ekşi mi bilemedim, uykuya dalamadım.
Gözlerimi uykuya kapatamadım. Elimde kalem, sayfalarca yazdım. Uykunun rengini bulamadım. Uykusuzluğun grisinde, gecenin mavisinde esir kaldım. Uyurken ben hiç uyuyamadım.
KİTAP İZLERİ
İnsan Olmak
Engin Geçtan
Türkiye'nin Ruhuna Tutulan Ayna: Engin Geçtan’ın Eskimeyen Klasiği Üzerine Her ülkenin edebiyatında, nesiller boyu elden ele dolaşan, altı çizilen cümleleriyle adeta kolektif bir yol arkadaşına
İncelemeyi Oku
