]
Kapılma ateşime yanarsın
Kor deyil bu
Sevdalı bir yüreğin
Kanayan yarasıdır
Diri diri yakar
Hiç anlayamazsın,
Kan aksın her yere
Vücudum yaralar içinde kalsın
Binlerce yaram olsun
Yaralar derin olsun
Hiç iyileşmesin;
Her yarama,
Bir torba tuz ekleyin
Kanıma karışsın.
Uçsun yaralarım
Şımarsın, serseri olsunlar
Aklım başımdan gitsin
Hayret etsinler!
Kim vurduya giden aşkları,
Türkülerde arasınlar
Yaralarım kan koksun
Kokuşan göller oluşsun
Bu göller kızıl olsun.
Hayattım ben
İçime dolmuş bir lav kütlesi
Karlar gibi dakika dakika,
Erimektense;
Bir kere ölürüm,
Daha iyi...
Sakın ola yaklaşma bana
Havama kapılırsın
Nefesin yetmez
Boğulursun, sarsılırsın
N'olur oynama benimle
Uzak dur, barut fıçısıyım
Her an, hemencecik patlayabilirim
Etim eriyen karlar gibi
Ben dökülüyorum her yere
Gözlerim ateş olmuş,
Güneş yanımda tutsak
Bir mahkum gibi sönük?
Ve mat duruyor...
Doktorlar çare bulmaz yarama;
Derdime reçete işlemez.
Kapılma huyuma
Huyun kurur, huysuz olursun
Dertlerinle çaresiz kalırsın
Aklını yitirip deli olursun
Yok olman büyük ihtimal
MECNUN olursun,
KEREM olursun,
FERHAT olursun,
Yinede uzak dur benden.
Kapılma suyuma!
Sarhoş olursun,
Zeval olursun,
Evsiz yuvasız kalırsın;
Ana-babasız kalırsın,
Ayak üstü soyulursun,
Gururun yok olur! ! !
Açlığa mahkum olursun.
Terbiye öğretirler sana:
'Derstir' derler,
'Sınavdır' derler...
Kapılma yoluma;
Yolunu şaşırırsın,
Yolsuz bir derviş olursun
Ayakların taşımaz,
Bedenin ihanet eder.
Uyku esiri olursun
Korku sarar,
Teslim olursun.
Kapılma hayatıma
Hayatın olmaz, hayatın kayar
Yaşamaktan tat almazsın
Gerçeklerle yüzleşmek,
Zorunda kalırsın.
Göçebe kuşlar gibi
Dolanıp durur,
Hatayı kendinde ararsın
Bulamazsın bir cevap.
Bilemezsin!
İşte o zaman kafayı yersin.
Kapılma bana uzak dur!
Ben bir ölüyüm,
Ben bir kan bahçesiyim,
Ben yaralar tarlasıyım;
Ben bir hayat yokuşuyum,
Ben bir yaşam tarzıyım,
Ben bir gerçek timsaliyim,
Ben bir hüzün yolcusuyum,
Uzak dur benden yanarsın! ...
Yılmaz Dayar