Aşka vara bilmek için;
Bu kadar uçurumlardan düşüp,
Bu kadar ölümle hayasızca sevişmiş olmak,
Sırattan, günahlarımın ağrılığında ezilirken geçmeye kalmak,
Ve sonunda böylece, beni tüketmişken en acı vurgunuyla aşk,
Cenneten bir nehir gibi , şimdide sen çıktın...
Akıp yüreğimden sımsıcak, her hücremde bir seda bıraktın
Her hücremde bir resmini,
Şimdi ruhumda sen sedalanırsın
Şimdide sen …
Çehrelerin en mücellası,
Ve gözlere neden şiirler yazılırmış anladığım,o gözler.
Ve senin birde şiir okuyuşun İbrahim Sadri’den
En masum, en havalı duruşunla.
Yanımdan salınıp tanrıça gibi geçerken,
Ezilir yüreğim bir devin ayakları altında…
Ve senin birde şiir okuyuşun İbrahim Sadri’den…
Seni düşünmek yollarda,
Bir dilenci gibi seni dilenmek Allah’tan,
Güvercinler,martılar yine gelip konuyor omuzlarıma,
Denizsiz bu zalim uçurumdan.
Seni düşünmek yollarda…
Sen duymazken bakışlarımın, sanada yalvarmasını,
Yakınımdayken saatler nede hızlı geçiyor,
Akşam olup bırakırken, bana alevlerden hülyalarını,
Senin birde hercailiğin yüreğimi yakıyor.
Sen duymazken bakışlarımın, sanada yalvarmasını…
Belkide bir çocuksun,
Ellerin tutmasada şeker.
Anlayamıyorsun,
Kimbilir içinde halen bir yavru ceylan seker.
Belkide bir çocuksun…
Artık rüzgarında savruluyorum, ben ağaçsız bir yaprak
Ve şimdi hızlı geçen saatler değil, günler,
Banada yine bir ölüm, yalnızlık kalacak,
Ve sen hiç bilemeyeceksin, geçecek o son gündede saatler.
Artık rüzgarında savruluyorum,ben ağaçsız bir yaprak…
Bende o hoş sedaların kalıyor,
İbrahim Sadri’den şiir okuyuşun,
Şiirlerin gözlere neden yazılabildiğini anladığım, gözlerin kalıyor,
Birde martıları tekrar omuzlarıma, senin konduruşun.
Bende o hoş sedaların kalıyor…
Ben yine sırat köprüsünde cambaz,
Ben yine ölümle kalan,
Sende al git, ruhun duymaz,
Bir yarımdır sende kalan.
Ben yine sırat köprüsünde cambaz…
Düşdüm, son nefesimi de sana tüketiyorum,
En son kurutuluş yolumu sana,
Ve şimdi en sahi ölümle buluşuyorum,
Güvercinlerimde kaçıyor, demeden bir elveda.
Düşdüm, son nefesimi de sana tüketiyorum…
Sen yine şiirler oku,
Tarınça gibi salınıp geç, ahmakların yanından,
Hercailiğini koru,
Her gece ben olacağım kabuslarında seni sorgulayan…
Sen yine şiirler oku..
O en adi hercailiğini koru...
İbrahim Nazım ÜLKER
