Şehir suskun
Ayaz vurmuş ellerine
Yanağıma dokunurken ağlamaklı
Gözlerimde can çekişirken zaman
Tutsak düşmüş sevdalarım vardı
Yaban bir duruştu hayınlığı gecenin
Korku
Bir amansız kuşatma
Şehir yorgun
Akşamdan kalma sayıklamaları
Nemli duvar
Küf kokusu
Ucu yakılmış yar mektubunun
Umutlar köz olmuş
Rüzgar yanığı yüzüm
Hani bıçkın hayaller
Hani göğe uzanan elin
Yüreğime dokunan gözlerin hani sevgili
Uykularım tedirgin
Köşe başı beklemelerim
Kaldırım üstü bağdaşlarım vardı
Sağlamdı
Yumruklarım vardı
Kavgada mavzer
Yumruklarım vardı
Sevdada çığlık
Gül kokusu sinmiş duvarları vardı odamın
Şehir katledilmiş bir yol üstü uğraklığı
Zamana direnmekte hala
Puslanmış gözlerim
Geçer elbet
En baştan harlanır yangınlar
Geçer elbet
El eder uzaklardan sevgili
Gözlerini ışık eder
Zindan karanlığında gecenin
Silkinir yürek
En baştan sevdalanır
Geçer elbet
Şehir buyruk olur
Şehir buyruk verir
Yar gülümser uzaktan
Geçer elbet
Yar gelir….
26/11/2005 - Kartal
