yaşamadım balık ağlarına vuran sabah güneşinin ferahlığını
mapusta gecenin karanlığının temiz acısını
kirliydi benim acılarım,
güneş yoktu yeryüzünde ben varken
boştu yaşanılmışlıklarım, ama sahte değildi
güzel olsa gerek mapusta uzanan bir dost eli,
çöken yalnızlık, hasret
benim yalnızlıklarım dostsuzdu, elsizdi,
hasretlerim acıydı, sızlattı mı duramazdım yerimde
korkularımı hiç sorma zaten
başlı başına bir dert oldular bana onlar
kaçtım hep, pısırık bir korkak gibi kaçtım onlardan
ardımı bırakmadılar sabah ezanlarına dek,
gündüzleri zaten fasa fiso
bazen yalnızlığımı geçiştireyim diye geçiştirici sevgililer edindim kendime,
biri bile yalnızlıktan öteye gitmez
kokuşmuş cinsellikler,
acımasız sevgili koyunlarına girdim
sığındım, sığınmak istedim,
yetmediler
yetemediler
dolmadı düşlerim
...
