Dereler çaylar gibi içindeyim hayatın
Ve delik deşiğim yağmura aç toprak kadar.
Bir tutam dağ lalesini yüreğinden koparıp,
Ekmeği suya bananların hissini bilirim.
Her gün parça parça edilip kim söküldü,
El ayak çekilince sağır caddelerden.
Yalnızca iki ihtiyar akasya duydu.
kanayan parmakların çıplak sesini.
Tepeler göğe sıçrayan çocuklardır
Dağlarsa mağrur mavi saçlı yar.
Suya atılan taşlar kimbilir ne biçimde,
Armalı yüreğimize çarparken dalgalar.
Dereler çaylar gibi içindeyim hayatın
Kim çizer alnıma kan kırmızı kalemle
Kimi ince, kimi derince yolları kim?
Hangisi zor, silmek mi, yaşamak mı yazgıyı?...