yitik dönemin çocukları..
Biz yaşamadık ki gençliğimizi hatta çocukluğumuzu
Biz yitik bir dönemin çocukları olduk hep
Ezildik, çiğnendik, aşağılandık, hatta vurulduk.
İyiyi kötü, kötüyü iyi, çirkini güzel, güzeli çirkin
Doğruyu yanlış, yanlışı doğru, sevgiyi sevgisizlik
Sevgisizliği sevgi sandık, öyle anlattılar hep
Bizi adam yerine koyup anlamadılar, dinlemediler
Sevgilerimizi, sevgililerimizi, sevdalarımızı söyleyemedik
Hep ayıp, yasak, günah diye ezdiler
Sevemedik, sevişemedik, bakışamadık bile
Aramızdan şanslılar çıkmadımı?
Birşeyleri, birbirlerini seven..
Çıktı elbet,
anarşist veletler dediler vurdular.
neyi sevdiklerini sormadan
Ferhatları-Şirinleri, Keremleri-Aslıları yaşatanlar
Bizim aşkımızı anlamadılar, ezdiler
İşte biz böyle yitirdik benliğimizi, susturdular.
Sonra Ferhatları-Şirinleri,Keremleri-Aslıları yaşatanlar
Bizimde bir sevdiğimiz olacağını anlamadılar
Kısmetin bu, alacaksın diye sevgimizi kararttılar
Oysa bizlerde birer Ferhatla-Şirin, Keremle-Aslı olabilir
bizlerde aşklarımızla yaşayabilirdik asırlarca
İşte biz bu yüzden yitik devrin çocuklarıyız.
Ve bu devrin çocukları şimdi ana oldu, baba oldu, öğretmen, doktor
mühendis, vali, milletvekili, hatta bakan oldu.
İşte bu yüzden şimdi sevgi yok, saygı yok, güven yok
Çünkü bizler hala yitik devrin çocuklarıyız.
Oysa istemezmiydik birini sevmeyi, saymayı, güvenmeyi
biz istemezmiydik sevdiğimizle bir kır kahvesinde oturmayı
göz göze, el ele, kalp kalbe
Biz istemezmiydik sevdiğimizi haykırmayı
Ferhatları-Şirinleri, Keremleri-Aslıları yaşatanlar
Aşk şarkıları dinleyerek Münir Nurettinden, Zeki Mürenden
Bir şeyleri seviyoruz diye bizi ezdiler, yok ettiler
Sonra baktılar sevgi ölmüyor o birşeylere, birilerine
Ve anarşist piçler diyerek hepimize
bizi birbirimize vurdurdular.
Oysa bizde seviyorduk, en azından bizi vurduranları
ama anlamadılar, anlamak istemediler
yürürüz dedik yürütmediler, yaparız dedik yaptırmadılar
severiz dedik, sevdirmediler.
Sevgilerimizi şiire, şarkıya, yazıya vuralım dedik, yasakladılar
Gençliğimizi yaşatmadılar.
İşte biz bu yüzden yitik devrin çocuklarıyız.
Bazılarımız sevdi birbirini vermediler, kaçtılar evlendiler
Bizi lanetlediler, hatta ana babalarımız küs gitti dünyadan
birbirimizi sevdik diye.
Öyle ya sevgi bize yasaktı unuttuk..
Oysa bizde sevmiştik herşeyi, ama önce insanı
Sevdikte ne oldu?
Bizi birbirimizi severek,
Birbirimize vurdurdular, yok ettiler.
Yaşayamadık çocukluğumuzu, gençliğimizi
Mahalle arasında oyunlar oynatmadılar, kafamızı şişirdiniz diye.
Oysa bizde çocuktuk, bayramları olan çocuk
Oysa bizde gençtik, bayramları olan genç
Bayramlarımız var diye böbürlenenler,
Bayramlarımızda bile ezdiler, şunu giy, bunu yap diye
Oysa bizde isterdik canımızın istediği gibi giymeyi, yapmayı
ama yaptırmadılar ezdiler, yok ettiler
Biz yitik devrin çocukları şimdi ne yapıyoruz biliyormusunuz?
Anayız, babayız, öğretmeniz, doktoruz, mühendisiz, valiyiz, milletvekiliyiz
hatta bakanız.
Sevgiyi tanımadan, sevgiyi yaşamadan, yaşayamadan
Yitik devrin çocuklarıyız.
Oysa birde sloganımız vardı:
Savaşma seviş ..
diye.
anlamadılar,
anlayamadılar.
