Olmuyor baksana herşey aynı
Hala hayatta
Sadece gülümsemek zorunda
Oldukları için gülümsüyorlar sana
Zaman hayata inat
İlerliyor belkide
Bulutlar bile yas tutyorlar sema da
Ama gökyüzü kucaklıyor onları orada
Sense sel olsada gözyaşların
Boğulursun burada
Uzaklarda ararsın benliği
Uzak kavramı ters düşsede sana
Duman olur uçar sevgin oraya
Sonra yoğunlaşıp akar baksana
Tutamazsın onu havada
Çünkü bulut bile ağlar haline
Kabullenemez sevgini dört bir cihanda
Belkide hasretin yalnızlığa
Sense içinde kaybettiğin bana
