Yüzünü dönme geceye. Gece karanlığın koynunda bir dolu hüzün getirir. Gidişin beni bitirir, boğar sessizce çığlıkların özümde benliğimi...
Usulca git gideceksen, gidişini anlamadan ben. Gizli mektuplar bırak
ücra köşelerde senden sonra bulacağım. Bırak, bırak ki bileyim gelmeyeceğini, bırak ki beklemeyeyim dönecek ümidiyle seni... Ağaçların kuru dalları mevsiminde, benimde sevdamın yeşermesini engelledin. Yürek dallarımı kuruttun ve gittin umarsızca... Dallarını kırdın hayallerimin, sensizliğin soğuğunda çırıl çıplak bıraktın beni. Şimdi 'hayata tutunacak bir ümidim olsa' bile demek gelmiyor içimden. Keşkelerle doldurduğum ömrümün pişmanlıklarına hayıflanıyorum içten içe. Kızıyorum kendime. Gelmeyeceğini de biliyorum aslında ama yine de yüreğimin seninle titremekten vazgeçmemesine isyan ediyorum işte...
Karların düşmesini bekliyorum ruhumu temizlemesi için. Gözyaşlarımı saklaması için yağmuru bekliyorum ve gelmiyor hiç bir zaman beklediğim. Seni bekliyorum yaşayabilmek için. Seni, sadece seni seviyorum ve kimselere göstermiyorum yüreğimin büyüklüğünü, kilidini kimsenin açmasına, içeriye kimsenin girmesine izin vermiyorum kalp kapılarımdan.
Ben sadece seni sevdim, sende buldum kendimi, sonra sende kaybettim benliğimi... So nefeslerimi sende yitireceğim sevdiğim. Sensiz de olsa senli olacak son nefeslerim de... ]
