Adım çıkmış dokuza, inmez artık sekize,     
Her kime selam versem bana vurgun sanırsın.
Kıskançlık şeker olmuş ağzındaki sakıza,
Sana yanan kalbimi yada sargın sanırsın.
     
Razı oldum vurduğun paslı prangalara,
Her sözün yağlı kurşun, sinemde derin yara.
Yüreğinden kovarak sürüldüğüm diyara,
Harem kurmuş padişah zevkte her gün sanırsın.

Sana göre her kadın peşim sıra koşuyor,
Harap olmuş gönlümün hareminde yaşıyor.
Sabah nikâh kıyıyor, akşamüstü boşuyor,
Hovardalar yurdunda zevke örgün sanırsın.

Bulamadım doğruyu anlatmanın yolunu,
Nefesinle savurdun yangınımın külünü,
Ellerimin içine bırakarak elini,
Beni gönlünde kral, seni sürgün sanırsın.

Kıskanırsın kovarım dostlarımı başımdan,
Yalan dersin sözüme, utanırım yaşımdan.
Binbir anlam çıkarıp gözlerimden kaşımdan.
Sana olan sevdamı kendi kurgun sanırsın.

Umarım bir gün sen de göreceksin gerçeği,
Niçin kopardım diye hüznümdeki çiçeği,
Arayıp bulamazken yaralanmış kaçağı,
Dünyadan göçmüş ama sana dargın sanırsın.

Mehmet Nacar