aklından bir sayı tut seni beni çıkar kök içinde kalsın şiddetle seviştiğin zamanlar
ayaklarının geri geri gittiği günleri hatırla
zamanın şeridinde hızla giden şoföre bağırdığını; yavaş lütfen!
çıkar sakladığın defteri alnından
tut, bir dilek tut bırak aklından geçen sayıyı
sakla zamanı
ellerini çıkar tüm olanlardan
çıplak kalsın ellerin

kusuyorum kusuyorsun kusuyor içini
çekimli bir nefret inşa ediyor yalnızım yalnızsın yalnızlığımız
tutuksuz yargılanmak üzere serbest kalıyor masal dediğimiz şey
çocukluğumuz da böyleydi bizim
buluna kadardı körebe saklambaç elma dersem armut dersem
ya seni seviyorum dersem

aklından bir masal tut seni beni çıkar
ne ben kurbağa olabildim ne sen prenses
bir demlenme süresi var çayın
zeytin ağacı bile otuzbeşinde başlar olgunlaşmaya
aklından bir şiir tut bu şiir olsun
bütün kelimeleri çıkar
sen ve ben çıplak kalsın