VEDA EDEMEM!

Yer ve zaman sınırı olmaz;
Özgürlüğe sevdalı iradelerde,
Bir bakarsın burada,
Ya da bir başka yerde,
Yine ansızın, kavuşuverir insan;
Anlamsızlaşır tüm vedalar, inan!.

Vedaları sevemedim, gitti..
Hep kalışlar beni eğitti…
Sevmem arkamda kalacak hüznü;
“Bir adam sevdim,
O da bizi bırakıp gitti.” demeler…
Tam da ısınmışken ortama;
Kolay mı böyle, “veda” edip gitmeler?!

Kızdım mı ortama bir zaman,
Ben de alır başımı giderim...
Veda edemem!
Öfkemi patlatmak şart olur belki,
Açık kalırsa yolum; yine özgür dönebilirim!

Onun için sevmem ben vedaları;
Gerekirse hesaba çekerim, sebep olan insanları!
Ya da, öfkemi kendim yenerim;
Birlikte büyütmek için sevdaları.

M. Nazım Güler-15.09.2010