akþamýn pembe avuçlarýnda sarý bir yaprak
imlasý bozulmuþ bir daðýn söylediðidir
kýracýn baðrýnda toz burgaçlarý
arýnýn pürene söylediðidir

böyle kent ulumalarý içinde sevmek
acýnýn sýrtlan diþleri arasýnda
gecenin kalbinde sancýrken yýldýzlar
en kepir yerinden bozlaklar akýtmak bozkýrýn
vurulmuþ av solumalarý içinde sevmek

kekre bir bulutun söylediðidir

omzumda sabýrdan dokunmuþ heybem
ayrýlýk nakýþlanmýþ ipliði gönül yaþýndan
taþ kale yüreklerin kapýsýndan geçmiþim
susuþun taþ kesilmiþ çýðlýklarýndan
kirpiðimde kalan nem
gecenin ürkünç uçurumlarýndan
bir ay devridi ki hele
kýr bir kýsrak gibi
köpük köpüðe


hoyrat ve kýrlýyým
bak da gör hele
bana tanrýsý olduðumu söyleyen
ne kadýnlar býraktým ardýmda selsele

bitmez bir heyelanýn tozlarýna banmýþ saçlarým
geçtiðim yerlerde koparttýðým tufanda
yurtsuz ve yabanlýktýr yazgým
her yerde ve zamanda

yellerde savrulan dikenin söylediðidir

bir hitit akþamýnda
mil çekilmiþ gözlerine gönlümün
tam bin yýl söylendim
asuri þarkýlarda

seni sevmek
bilinmez denizlere yelken açmaktý
odysseia’nin gemilerinde

ömründe deniz görmemiþ
fyrigyalý bir köleden
þakiler yaratan hasretin
bir korsan gemisi gibi
bela kasýrgalarýna sürmüþ kalbimi

içine daðlarýn siluetini çizip
hükümdarýn ölüm fermanýydý
uþþak-ý dil figar bir osmanlý akþamýnda
sürgünlük yaftasýydý boynumda
kolumda damgaydý
alnýmda kara yazgýydý
recmdi
kötü yola düþmüþ
bir istanbul’du seni sevmek

geceyle þafaðýn öpüþtüðü ýþýðýn söylediðidir

ömrümü
tüm bozkýr yollarýnýn aðýtlarýndan yazdým zamana
heybemde kalbimin kanla çizilmiþ haritasý
akmayan gözyaþlarýnýn imlasýyla okuyarak suretini
heybemde uzun havalar
bende kalan gözlerin kalbimin pusulasý
sen yollarýna düþmüþüm

evrenle buluþturarak her bir heceni
seni sevmek
direnmenin-savaþmanýn-isyanýn
kalbimdeki sureti

çünki sevdalara bakar kör kalýr
baþkaldýrmasýný bilmeyen yürek

alanlarda kalan kanýn söylediðidir

15.06.2002 - 2004
adnan durmaz