Ellerimize kenetlenmişti
gözbebeklerimizde birleşen hayat
birtek vücut olmuştuk Sen ve Ben
hiç ayrılmıyacak gibi
sevgimiz uçmuştu göklere
kıskanırcasına Anka kuşunu
kanatlarımızın altında Atlas
ulaşmıştık masmavi rengine
rengarenk tualimize işlemiştik
dantel dantel sevgimizi
koca ağacın kökleri gibi sağlam
koca dağlar kadar heybetli
yıkılmaz dediğimiz sevgimizi
bilemezdik bir gün
yağmur yağmur
gözlerimizden düşeceğini
sabahın seherinde ayrılık
akşamın karanlığında yalnızlık
dağlıyacaktı yüreğimizi
korkmazdım ateşten
ayrılık ateşinin yaktığı kadar
bilemezdik
bu tek vücut iki ayrı hayat olacak
biri diğerinden uzak
bir elmanın yarısı gönlüm
yarısı gurbet
gözbebeklerimiz öksüz
uzanan ellerimizden kopuvermiş hayat
bunun adı hasret...