Niçin aþkýn
kollarýnda soluyorsun
Yolun girdaplarýnda
nefessiz kalarak yine ürperiyorsun

Arkasý gelmeyen
merak saðanaðýnda
gözyaþlarýna yaslanarak bekliyorsun

Tükenmeyen
umudunla ve kalbi
serinliðinle ey hak
diyerek sabrý nefesleniyorsun

Seni anlamak
ve halinde uyanmak
Ufuklarýn yüklüðünde
rüyalara kanmak ve hazza açýlmak

Aþkýn yelkenleriyle
ummanýn derinliðinden
seslenen o gönülleri yoklamak

Hicranýn kollarýnda
vicdaný aklamak ve nefsin
pervazlarýnda hakkýyla emin olmak

Nice rüzgârlar
yenilmiþtir aþk için
Nefesler gerilmiþtir farký
fark etmek niteliði kimler için

Bir sevda
mevsiminde buðulanmak
ve aþkýn refakatinde
soluklanmak kimin

Ey hasret sabret,
umudun topraðýndadýr kutlu
bereket ve nöbetçi sürura nazar et

Artýk bahtým
açýk sevdalým bilirim
Gönül yelpazemde bir
sazendedir bu mahzun kimliðim

Sen gönlümde
bahar açtýkça ve umudun
hazzýný teneffüs ettikçe buradayým

Kim ne derse desin
aldýrmayan zamanýn farkýndayým
ve kalbin refakatinde adýmým

An vaktin
öznesidir, esin katresidir
Ruh hilkatin
penceresinden seyreden
bahtýn hecesidir

Ah dur durak
bilmeyen ayrýlýklar
ve hikmetin
vurgunlarýný yaþayan yanýklar

Neyi bekliyorsun,
hissiyatýn rehberliðinde çarmýha
geriliyorsun, ölüme gülüyorsun

Nice rýhtýmlar
rüzgâra öyle direnir
Onun serencamýnda
anlamlaþan derdi kim nereden bilir

Vuran dalgalarýn
inhisarýný ve açýlan sayfalarýn
itirafýný masun gönül bilir

Dirlik
ne için umutla bestelenir,
birlik kalbin penceresinde uhdedir
ve nefesin bilir

Artýk kapýlma
karanlýk duygulara
At gönlünden ve kapýlma
seni senden alan asýlsýz payeye

Suyun sessizliðinde
gizlenen ve bereketin umudunda
filizlenen sermayeye

Duy
sukutun vurgununu,
hevesin bozgunluðundaki
solgunluðunun kalbi yorduðunu

Gün güneþin
ve gecenin niyetidir
Açýlan eller niçin kefalet
eden sanattýr ve farkýyla aktýr

Duygularýn yetimliði,
niyetlerin gerekçesizliði hangi
hesaba denk düþer bak

Aklýn
kalbinde derlenen sanattýr
ve zihnin merak içinde
tasnif edilen müjdeli ulaktýr



Mustafa CÝLASUN