Ýslam Birliði konusundaki bir yazýmý eleþtiren ve bana "köy anýlarýmý" yazarsam daha çok okunacaðý tavsiyesinde bulunan bir okurun isteðini yerine getiriyor ve bu yazýmda bir köy anýýmý anlatmak istiyorum. Ýlerleyen satýrlarda ise bu duyarlý (!) okurun yazýma yaptýðý yorumu bulacaksýnýz.

Bu yaz bir hafta sonu yakýn bir köyde misafir oldum. Kaldýðým evin sahibi olan Ahmet amca ve eþi Halide teyze beni rahat ettirmek için ellerinden geleni yaptýlar, saðolsunlar. Arkadaþým Murat’ýn anne ve babasý onlar.

Bayram sonrasý ilk pazar günü köye Murat ile birlikte gittik. Ulaþtýðýmýzda akþam olmuþtu. Namaz sonrasý çayla birlikte böreklerimizi yerken bir yandan da koyu bir sohbete daldýk.

Ahmet amcayý yeni tanýyordum. Baþýnda namaz takkesi, elinde tesbihiyle o bilinen dindar Anadolu insaný görünümünde, kendi halinde biriydi. Sohbetimiz din ve dinin ne kadar yaþandýðý gibi konularda oldu.

Kendisi sohbet sýrasýnda bir ara dini çok güzel yaþadýðýný söyledi. Nasýl yaþadýðý konusuna gelince de þöyle tarif etti: "5 vakit namazýmý kýlarým. Ramazan’da orucumu hiç aksatmadan tutarým. 10 yýl önce hacca gittik hanýmla. Sýk sýk da umreye gideriz. E çocuklarýn da hepsini okuttuk, iþ sahibi yaptýk. Sonra evlendirdik; ayrýca üçüne birer apartman dairesi de aldýk. Artýk bir on sene sonra da sýra torunlarda..."

Hepsi özetle bu kadardý. Ýþte Ahmet amca gibi birçok Müslüman da dini yaþamanýn yalnýzca bunlardan ibaret olduðu düþünüyor ve kendini yeterli görüyordu.

Dolayýsýyla ben söz konusu yazýmda, “rahatça ibadet ediyoruz, huþu içinde namaz kýlýyoruz diyen Müslümanlar; baþýnýzý camiden çýkarýp dýþarýya bakýn!" derken tam da bu yapýdaki Müslümanlara sesleniyordum.

Yazým þöyle devam ediyordu: "Ne görüyorsunuz?.. Akan kanlarý, aç ve susuz insanlarý, harap olmuþ evleri ve içlerindeki yoksul insanlarý görüyor musunuz? Ya açlýktan ölen masum çocuklarý… Peki tecavüze uðrayan kadýn ve çocuklarýn çýðlýklarýný iþitiyor musunuz?.. Yaþadýðýmýz dönem, gaflete kapýlma, sessiz kalma, umursamaz davranma, yalnýzca kendini ve ailesini düþünme, dünya hayatýndaki çýkarlarýn ardýna düþme, nefsani tartýþma ve çekiþmelerle vakit öldürme dönemi deðildir. Milyonlarca Müslüman böylesine büyük zulüm yaþarken ve çözüm Ýslam Birliði iken çaba göstermemek vicdansýzlýk olur. Her Müslüman, Allah’ýn emri gereði, Ýslam ahlakýnýn yaygýnlaþmasý için gayret etmeli. Dünyada bu sorumluluðu üzerine almaktan kaçýnan insan ahirette bu sorumsuzluðunun altýnda ezilebilir."

Yazým bu ana tema üzerine kuruluydu. Þimdi okurun bu yazýma yaptýðý yorumu sizlerin deðerlendirmenize sunuyorum:

"Herkes gibi siz de Müslümanlara sataþmýþsýnýz. Zaten iþin kolayý bu. Herkes bir diðerine akýl verir. "Þöyle yapmadýn böyle yapmadýn" der. Acaba kendi ne kadar yapýyor.? Yani sizin sorumluluðunuz bu yazýyý yazýnca bitti mi..? Ben de yazayým…” Ey Müslümanlar, bu ne hal. Kendinize gelin, çevrenize bakýn… Ey insanlar nedir bu aymazlýk hali... olmaz böyle”… Ne oldu bitti mi sorumluluk.? Kimse akýl hocalýðý yapmasýn.Tencere dibin kara seninki benden kara… Þu yazýdaki ayetler baþ tacýmýz… Kalaný laf kalabalýðý... Keþke köy anýlarýnýzý yazsaydýnýz. Daha çekici olur okunurdu..?"

Mantýk çöküntüsü sergileyen bu ifadeler üzerine yazýlacak bir þey olmadýðý çok açýk. Bazý Müslümanlarýn, Allah yolunda çaba gösteren, hayatýný Allah’ýn dinini yaygýnlaþtýrmak için yaþamaya çalýþan samimi Müslümanlara hüsn-ü zan etmeleri gerekirken, kendilerince yapýlanlarý önemsememeleri, deðersiz görmeleri çok sýk karþýlaþýlan bir durum. Dahasý eleþtiren bu kiþiler, Allah’ýn dinine yardým amacýyla genellikle hiçbir þey yapmaz, otururken...

Yazýmda yapmaya çalýþtýðým, çok açýk ki sataþma ya da akýl hocalýðý deðil, Allah’ýn buyruðu olan Kur’an ile öðüt vermektir. Ýyiliði tavsiye edip, kötülükten sakýndýrmaktýr. Ýnsanlarý Kur’an ayetlerine davettir; bir hatýrlatmadýr. Bu her samimi Müslümanýn sorumluluðudur. Allah Kur’an’ý, ayetlerini yalnýzca baþ tacý etmemiz için deðil kalbimize yerleþtirip-yaþamamýz için indirmedi mi? Siz yalnýzca baþ tacý ederseniz, Cuma Suresi, 5. ayetteki, kendilerine Tevrat yükletilen ancak sonra onu içindeki derin anlamlarý, hikmet ve hükümleriyle gereði gibi yüklenmeyen kiþilerin durumuna düþmez misiniz? Kur’an’ý sýrtýnýzda taþýr, hayatýnýza geçirmeyerek Allah’ýn hikmetli benzetmesindeki, ’koskoca kitap yükü taþýyan eþeðin durumu’nu yaþýyor olmaz mýsýnýz?

Ýþte uzun yýllardýr Ýslam dünyasýnda yaþanan parçalanmýþlýðýn ve yaþanan zulümlerin önemli nedenlerinden biri, Müslümanlarýn birçoðunun namaz kýlmayý, oruç tutup hacca gitmeyi yeterli görmeleri, rahatlarýna düþkün olmalarýndan dolayý özveri isteyen faaliyetlerden uzak durmalarý ve diðer Müslümanlarýn sorunlarý ile ilgilenmemeleri. Kur’an’da bildirilenden tamamen farklý, sýradan ve þevksiz bir Müslümanlýðýn yaþanmasý. Ýmanî zafiyet içinde, kendini beðenen, din ahlâkýnýn yaygýnlaþtýrýlmasý konusunda kayýtsýz olan bu yapýdaki insanlar, dünya hayatýnýn para kazanmak, mal- mülk edinmek, evlenmek, çocuk sahibi olmak, çocuklarýný yetiþtirmek, sonra onlarý evlendirmek ve mal-mülk sahibi yapmak üzerine kurulu olduðunu zannediyorlar.

Kuþkusuz bunlar din ahlâkýna aykýrý davranýþlar deðil. Ancak bu kiþiler, Kur’an ayetlerinde önem ve öncelik sýralamasý yapýyor, Kur’an ahlakýnýn gereði gibi yaþanmasý, anlatýlmasý ve yaygýnlaþtýrýlmasý amacýyla yapýlan her türlü giriþimde hep geride kalýyor, hatta buna gerek bile duymuyorlar.

Allah, Ýslam’ý dünyaya hakim kýlacaðýný vaad ederken bunun için mücadele etmemek büyük yanýlgýdýr. Ýnsanlarý yanlýþ olandan sakýndýrmak, doðruyu insanlara anlatmak, toplumdaki sapkýn görüþlerle fikir mücadelesi yapmak, özellikle yaþadýðýmýz dönemde her Müslüman’ýn önemli sorumluluðudur. Bozgunculuk çýkaran, huzur ve düzeni bozan, barýþý engelleyen, tüm dünyada þiddet, terör ve anarþiyi körükleyen fitnenin yok edilmesi gereklidir. Bu da topla tüfekle, kanla deðil fikir mücadelesiyle olacaktýr. Çünkü asýl hedef fitnenin beynidir! Ve bu mücadele Enfal Suresi, 39. ayetteki emir gereði, ‘fitne yeryüzünden kalkýncaya ve dinin hepsi Allah’ýn oluncaya kadar’ sürecektir.

Kur’an, evde oturan ya da camiden eve evden camiye bir Ýslami yaþam modeli tarif etmiyor. Allah’ýn rýzasýný ve rahmetini kazanmak için "mücahid" olmak gerekli. Mücahid olmak Allah’ýn dinini hakim kýlmak için ciddi bir çaba ve fikir mücadelesi içinde olmaktýr.. Davasýndan asla ödün vermemektir. Bu ayný zamanda sonsuz kurtuluþun da yoludur:

Yoksa siz, Allah, içinizden cihad edenleri belirtip-ayýrt etmeden ve sabredenleri de belirtip-ayýrt etmeden cennete gireceðinizi mi sandýnýz? (Ali Ýmran Suresi, 142)

Tarih boyunca peygamberler ve onlarla birlikte hareket eden müminler, Allah yolunda hizmet, gayret ve mücadele içinde olmuþlardý. Riskten çekinerek elini taþýn altýna sokmamak, Allah yolunda çaba içinde olan, kendini feda eden, gayret eden müminlerin çabalarýný küçümseyerek, kendini akýllý görmek, Kur’an’ýn mantýðýna terstir.

Allah hakký batýlýn üstüne fýrlatacak, o da onun beynini darmadaðýn edecektir. Dolayýsýyla Allah’ýn izniyle fetih ve zafer geldiðinde, samimiyetsizce "sizinle birlikte deðil miydik?" diyenlerden olmamak için bu mücadelede herkes safýný belirlemelidir.

Hala ”yapabileceðim hiçbirþey yok” diyen Müslümanlara sesleniyorum þimdi: "Müslümanlarýn birlik olmasý için samimi dua da mý edemiyorsunuz? Buna da cevabýnýz “hayýr” ise hatýrlatýyorum; zulme karþý durmayan, rýza gösteren, göz yuman, görmezden gelen, zulme ortaktýr!.."

Mü’minlerden, özür olmaksýzýn oturanlar ile, Allah yolunda mallarýyla ve canlarýyla cihad edenler eþit deðildir. Allah, mallarýyla ve canlarýyla cihad edenleri oturanlara göre derece olarak üstün kýlmýþtýr. Tümüne güzelliði (cenneti) va’detmiþtir; ancak Allah, cihad edenleri oturanlara göre büyük bir ecirle üstün kýlmýþtýr. (Nisa Suresi, 95)