Süpürür geceyi ay ışığında
Yıldızlar takılır yaslı mazgala
Işıl ışıl akar mavi'ye şehir
Yıkanır günahlar gri sularda

Bir kedi çığlığı bakar gözleri
Tırmalar dimağı pati’de bin gam
Bir uçuk düşer dudaklarına
“Keder Gülü”dür” der yaşlı bir adam

Dağıtır cümbüşü kırık bir şişe
Karışır ko(r)kusu gerçeğin düşe
Şahlanır kaldırım soluk soluğa
Katarakt Küheylan güler gidişe

Açılır kapılar kutsal ocağa
Buğulu camlarda sabi nefesler
Nazenin tomurcuk düşer kucağa
İrem bağlarından “tıs tıs “lı es’ler

Asılır askıya yorgun maskeler
Söylenir ilham’a: “Vakit geç gitmez.”
Kelâma bî-kefil haciz kes’seler
Lâl olsa heceler bu şiir bitmez