çok caným sýkkýn
okkalý bir of için
bir nefes çekiyorum þu ikiye ayrýlan sokaktan
meyhane uzak deðil aslýnda
ama bir türlü yaklaþamadým kendime bugün
üç saatlik yolum var sabaha
veya demli bir çaya
öðrenmeseydim öldüðünü
ya da almasaydým hiç haberini
yine de özler miydim acaba seni

kar bile eksik yaðýyor artýk
istanbulu severdin sen
taksimi ortaköyü niþantaþýný söylerken
daha bir kýrmýzý olurdu aðzýn
eðilip öperdim de o an

içimde piþmanlýk yok
sadece özledim seni
ayrýldýðýmýz günü unutmam
yalan söylemiþtim
arkadan konuþmak yok
doðruyu duyman için
ölmeyi bekliyorum