gözlerin vardı senin
nere dönsem bana bakan
çiçek çiçek açardın
uzaklardan ufku yakan
dokunduğun günden beri
lezzet bilmez damağıma,
dönmedin inan geri
girince mutfağıma
Dökülse de taç yapraklar
kokunda seher yeli
Kırkikindi köz topraklar
yudum yudum içer seni

kardelenler açtı diye
takatsiz zemheride
kar suyu ki ışıldar
yansıyan güneşimsin
yarım kalır sensiz her şey
sen ebediyyen eşimsin

benim çilekeş kadınım
değişmez alın yazım
sensizlik te çokça hiç
seninle yalnız birim


güne bakan gibisin
kavrulmuş ay çiçeğim
sen bakarsın diye doğdum
sen uyurken öleceğim