Bu gece de kal be çocuk dimağımı uyandırma
Annem evde yok nasılsa közde mısır patlatırız
Anlat haydi! Ne susarsın, gizlediğin bir şey mi var?
Dil çıkarıp karanlığa yıldızları çatlatırız

Uzaklaştıkça azalan
Şafak olanda kızaran
           Sinesinde bozkırımın
Bir sararıp
          Bir bozaran
     Memleket
Benim.

Çıplak dağı
Harap bağı
Siyah göze
Düşen ağ/ı
Okşayıp öpen
Benim

Kan sürülmüş tuzağa
Dil vurmaya adanmış
İçtikte yanmış
Yandıkça kanmış…

Nasırlı eli
Küfürlü dili
Öldürüp engereği
Katranları yakan benim

Taş evimin harcına
Samanını katan benim
Ceylanın dudağına
On beşinde takan ben/im

Oğlağın beneğine
Unumun eleğine
Üzümün sineğine
Hasretle bakan
Benim

Sadeyağın ravağına
Mahallenin kavağına
Goca Osman’ın bağına
Türküleri yakan
Benim

Somun ekmeğin peşinden
Gurbete çıkan
Benim
Ortasına yüreğimin
Mıh’ları çakan
Ben’in

Şiirime ilham katan
Senin değil benim ben/im