Adýmlarýmý hýzlandýrmamla ruhumdan kaçýþýmý seyre dalabileceðimi sanýyordum oysaki, bazen sýkan
bazen yoran ama olduðu gibi olmaktan hiç býkmayan, caný her sýkýldýðýnda o adama sýðýnan o hiç görmediði o hiç varlýðýna þahit olmadýðý o bir zamanlar tüm bilgeliðiyle tüm ýþýðýyla yaþamýþ olan adam,Montaigneye sýðýnmam, her sayfasýnda kaybolmam, farkýndalýðýn verdiði zorluklarla savaþtýðýný görüyorum o dönemde yaþamýþ olsa dahi ne hissettiðini biliyorum hayata dair, o yüzden ona sýðýnmaktan korkmuyorum, o her satýrýnda hayata dair görüþlerini sýralamasýnda ve kendini olduðu gibi anlatmasýnda ve ondan benzer yanlarýmýzýn olmasýnda bu aðýr yükü tek baþýma taþýyanýn ben olmadýðýmý bilmek bir parçada olsa rahatlatýyor beni, artýk birþeyler aðýr gelmeye baþladý hayatýn bitip tükenmek bilmeyen o sýkýcý döngüsü etrafýnda yuvarlanýp gittiðimi bilmek, herþeyden çok huzuru arayarak yaþamadan çoðu þeyi gölgemle olmayý hayatý iyiden iyiye incelemeyi seçmek, ve bu melankolik halden kurtulamamak, görmek, sezmek kýsaca bilmek,,, Ve Lutherin aklýmdan çýkmayan adeta hafýzama kazýnan o sözleri ile kendimi baðdaþýyor olarak bilmek ve görmek, þüphesizki biraz daha düþünceye yönelsem bunun altýndan kalkamam, Sonsuza kadar uyumayý dilerdim oysa, kalkmadan,kýpýrdamadan, kimsenin size ait olan lüksünüzü bozmasýna izin vermeden. Þüphesizki dünyada bizleri yoran ve üzen çok þey var, buna sebep olan faktörlerin baþýnda yalnýzlýk kendimize kalma korkumuz sonucunda edindiðimiz arkadaþlýklar sözüm ona dostluklar yatýyor,kimse acizliðinin yüzüne vurulmasýndan hoþlanmaz ancak pek azý yalnýzlýðýn ona verdiði erdemin farkýna varabilir ve kendini bu þekilde kabullenir. Kalabalýk içerisine daldýðýnýzda hala yalnýzlýðýnýz sizinle duruyorsa yeterince kalabalýk sayýlmazsýnýz. Bildiðim bir þey daha var insan gerçekten yalnýzdýr. Ancak ruhuyla barýþýk olduðu taktirde onun o sayýsýz renkteki kalabalýðýna kavuþur. Bana göre ben daha çok hayatlara seyirciyim hiç oyuncu olmayý
düþünmedim yazýlan senaryolarý düzelten yada ibretle seyreden tiplerdenim, kimse benim sorunlarýmla ilgilenmedi, çünkü onlarý ilgilendirecek sorunlar edinmedim. belki burnu havalarda dik baþlý bir kýz gibi kendimi benimsettim, ama duruþumu hiç bozmadan ruhumu insanlara olduðu gibi serdim. Hayatýn tek düzeliði beni sýkmýyor aslýna bakarsanýz, Ýnsanlarýn dikkatsizliði ve anlýk hevesleri doðrultusunda adeta pusuda bekleyen kaderlerine teker teker mahkum oluþlarýný seyrettim durdum. Ýnsanýn okumasý gerek doðru, faydalý olan her bilgiyi edinmek için, Benim gördüklerim canlý örneklerdi hep, iþte hep bu yüzden daha çok izlemeyi seçtim ve bana hiç sýra gelmedi, hataya yer vermemek için hayatýn beni üzmemesi için elimden geldiðince çektim belki kendimi, þikayetçi olduðumu yine söyleyemem, çünkü hayatýn her anýyla þikayet etmeden onunla yaþamasýný bildim onunla yaþamayý sevdim, korkum günün birinde benden, baþkalarýnýn benim adýma þikayetçi olmalarý hayattan. Bana göre herkez atlamasý gereken uçurumun kenarýnda yanmasý gereken ateþin içinde yalnýzdýr,o halde neden bu gerçeði görmezden yaþayarak ömrümüze yapay mutluluk enjekte edelim, neden ruhumuzu dahada güçlendirmek yerine, onun o hayatýn renkli dünyasýna kapýlmasýna sebep olalým, ve alacaðý en ufak bir darbe sonucunda kendimizi ölümün eþiðinde bulalým, yaþamak güzel karþýna doðru insanlar çýktýðýnda çok daha güzel olacaðý þüphesiz bir gerçek, ama biz tüm karþýmýza çýkanlara bugün doðru insan diye bakmaktan vazgeçelim bir kere, farkýna varabilirsek þayet bugün o dosdoðru insanlar diye seçip hayatýmýzda bulundurduðumuz isanlardan yemiþizdir darbeleri, o kadar yemiþizdirki artýk utanýr olmuþuzdur sözüm ona doðru insanlar sözcüðünü kullanmaktan. Þimdi mutlu olduðum bir þeyle karþýlaþtým bir baþka insanla hemen hemen ayný yazgýyý taþýyor olma düþüncesi biz zavallý insanlarý neden mutlu ediyor.Shakespeare sendemi sendemi Shakespeare, Ýnsanýn kendini bilmesi ve baþka insanlarýn ruhunu görmesi ve bunu ustalýkla yansýtmasý, þimdi biraz daha rahatladým çünkü onun bildiði bir þeyide ben biliyorum,...

Hayata dair kýsa kýsa...
Yazan-Edibe Toðaç