ÝTÝRAFIMDIR


En çok ben sattým. Evet evet, ben sattým! Suç ortaðým Fatma teyzeyle birlikte gerçekleþtirdik bu yüz kýzartýcý eylemi.
Memleketin küffara peþkeþ çekilmesinden bahsediyorum. Çocukluk deyin, akýlsýz baþ deyin; oldu bir kez. Hani kendisine ait olmayan bir þeyi hak etmeden yiyen pisboðazlar için “Kazýk çakarým ben o gýrtlaða!” derler ya, ben kendi gýrtlaðýma kazýk çakamadým, yedim ha yedim.

     …

Ýþte kýrk yýl sonra itiraf ediyorum.
Ýlkokula henüz baþlamýþtýk. Köy okulunun sað yayýndaki tek katlý yapýlar aþodasý olarak kullanýlýyordu. Burada her gün peynirli börekler piþirilir, süt tozundan yapýlmýþ süt kaynatýlýrdý. Sonra ilk ders ile ikinci dersin arasýndaki teneffüs uzun tutulur, öðrencilere sýcak sýcak börek ve sütle kahvaltý yaptýrýlýrdý.
Bu yiyecekler okuma þevkimizi arttýrýr, okulu sevmeyenlerde bile okula gitme isteði uyandýrýrdý.

      …

Böreðin sütün baþýnda kapý komþumuz Fatma teyze vardý. Fatma teyze komþu çocuðu olduðum için beni gözletir, ne yapar eder elime ikinci bir börek tutuþtururdu. Bu benim ömrümde ilk ve son kayrýlmýþlýðýmdýr, diyebilirim. Ýkinci böreði de, yerden göðe kadar hak etmiþim gibi kimseye belli etmeden kývýrýr yerdim.
Bu yiyeceklerin içeceklerin, memleketimizi elimizden almak için yem olarak gönderildiðini hiç mi hiç düþünemezdim o yaþlarda…

     …

Aradan neredeyse kýrk yýl geçti. Artýk içimi kemiren bu sýrla daha fazla yaþayamayacaðým.
Bizim köyün bütün öðrencileri, memleketi hep birlikte sattýk. Ama ben iki misli sattým. Suç ortaðým Fatma teyzedir.
Ýtiraf ediyorum!


av.mehmetonder@hotmail.com