MEMLEKETÝMÝN DELÝLERÝ



-Hasan KALLÝMCÝ-

Bu yazýmda “Memleketimin Delileri” adlý mizah tarzýnda yazýlmýþ bir romaný tanýtmaya çalýþacaðým. Daha önce “Maðaranýn Kamburu” ve “Nifak” adlý romanlarýný tanýttýðým Ömer Faruk HÜSMÜLLÜ’nün bu eserinin konusu þöyledir:

Memleketim adlý bir ilçeye idareci olarak atanan “Al-Makam”, yýllýk iznini kullanýrken tanýmak için yeni görev yerine sade bir vatandaþ olarak gittiðinde ne kadar çarpýklýk varsa görür; kiþileri iyisiyle kötüsüyle, kurnazýyla safýyla tanýr. Tabii bu arada baþýna gelmeyen kalmaz hatta bir ara nezarete bile atýlýr. Daha sonra atama yazýsýný da alarak döndüðünde idarecilerini karþýlama hazýrlýðý yapan kiþiler, bildikleri bir kiþiyle karþýlaþýnca önce inanmak istemeseler de atama yazýsýný görünce þaþýrýr, mahcup olur ve yalakalýða baþlarlar. Al-Makam da göreve baþlar baþlamaz iyi kiþileri göreve getirmeye, çarpýklýklarý düzeltmeye çalýþýr.

Al-Makamý, ilçe garajýnda önce çýðýrtkanlar karþýlamasý, onlardan kurtulup taksicilerle uðraþmasý, otelin kötü iþletimi ve tahtakurularý, lokantanýn temizliðe uymamasý, bir düðün konvoyunun insaný rahatsýz edecek gürültüsü, týrnakçýnýn tasallutu ilk karþýlaþtýðý olumsuzluklar olur. Bu durum, çevremizde yaþadýðýmýz kara mizah türünden yaþananlarýn sergilenmesiyle eser boyunca sürüp gider.


Bir edebi eserde bulunmasý gereken özelliklerden biri, okurun o eserde kendini veya çevresini bulabilmesinin saðlanmasýdýr. Bu eserde anlatýlan “memleketim” adlý ilçe, kendi köyümüzdür, beldemizdir, ilçemizdir, ilimizdir hatta ülkemizdir; kahramanlarý da memleketimin insanýdýr; mizahi bir dil ile anlatýlan da insanýmýzýn anlayýþý, izanýdýr. Okudukça, yaþadýðýmýz veya çevremizde yaþandýðýna þahit olduðumuz o konularýn benzerleri kara mizah nice olayý hatýrlatýyor, dudaklarýmýzda buruk tebessümler oluþturuyor.

Bilge Karýnca yayýnlarý arasýnda çýkan orta boy, 160 sayfalýk bu eseri okuyup bitirdiðimde aklýma ilkin, “Ömer Faruk Bey, edebiyatýmýza bir mizahi roman kazandýrmýþ...” düþüncesi geldi. Sonra, bazen bir paragrafta iþlenen bazen birkaç cümle ile geçiþtirilen nice konularýn ayrý ayrý hikâyeler içinde iþlenebileceðini de düþündüm. Bu þekilde iþlendiðinde belki roman tarzýndan uzaklaþýlýrdý ancak “Hababam Sýnýfý” misali, memleketimizin delilerinin veya sivri(!) akýllýlarýnýn anlatýldýðý birkaç ciltlik -belki on cilt-, özellikle gençlerimizin ellerinden düþmeyecek eserler ortaya çýkardý... Sayýn yazar, bu teklifimiz üzerinde düþünür de eseri üzerinde yeni bir çalýþmaya girer mi... sanmýyorum... çünkü okur sayýsýnýn dibe vurduðu, dolayýsýyla yayýnevlerinin yazarlara emeðinin hakkýný vermek istemediði bu ortamda mümkün deðil...

Büyük çoðunluðun, nemelazýmcý bir anlayýþla görmezden ve duymazdan geldiði günümüzde, memleketin meselelerini dert edinerek, onlara iþaret ederek ve “iyi insanlarýn, iþinin ehli kiþilerin görev baþýna getirilmeleri gerekir” diyerek çözüm yolunu da göstermesi, bu amaçla edebi eserler üretmesi sebebiyle Ömer Faruk HÜSMÜLLÜ Bey’i tebrik ediyorum. O yazdý, üretti; tanýtmak, okumak ve okutmak görevleri de bizlere düþüyor.

Eseri temin adresi: (Ömer Faruk HÜSMÜLLÜ, tel: 0 535 723 35 79 ofh1952@gmail.com)