1.bölüm.17 Aðustos 2009 Pazartesi.15:11:06……………

Koþuyordum durmadan son sürat koþuyordum, ardýma bile bakmýyordum bana kimin bakýp bakmadýðý umurumda bile deðildi, bana bu kýz aklýný kaçýrmýþ bir deli belki de bir ucube ne derlerse desinler umursamýyordum, kim bakarsa baksýn ve sanýrým herkeste bakýyordu...



13:45 24.08.2009.......................................
Ne demek istediðini tam olarak anlayamamýþtým ama baktýðýmda en fazla benden bir yaþ büyük gibiydi, hayata onunda kýrgýnlýðý var gibiydi. Bunu zaman zaman beni dinlerken düþüncelere dalmasýndan anlayabiliyordum. Ýçimden ne istediðimi, ne olduðumu, ya da ne yapmam gerektiðini bilmediðimi sürekli olarak kendime anlatmaya çalýþýyordum. Hayat çok garipti, doðru düzgün tanýmadýðým bir insan þimdi beni hayata döndürecekti...



20.46
06.09.2009


Yeniden doðmak istiyordum. Hayatýma yeniden baþlamak istiyordum baþýma gelen bütün kötü þeyleri unutmak istiyordum. Çok hassastým belki de çok fazla kýrýlýp inciniyordum. Hayatýmý ve çevremi sorgulamadan edemiyordum. Belki de böyle olmamalýydým... Tuvaletten aðlayarak çýktým lavabo baþýnda konuþan kýzlar þaþkýn þaþkýn suratýma bakýyorlardý. Aralarýndan geçip zorla dýþarý attým kendimi. Çok üzgündüm o bardan çýkarken dans etmeye devam eden Cansu çarptý gözüme, hayatýna devam ediyordu. Ve ben tükendiðimi hissetmeye baþlamýþtým artýk. herþey beni fazlasýyla boðuyordu saat gece yarýsý olmuþtu.
Barýn dýþýnda biriken grup, kavga eden gençler, telefonundaki müziðin son sesini açmýþ dinleyen o tuhaf adam. Her þey çok garipti ve korkunçtu. Ben bunda eðlenceli bir yan göremiyordum. Bardan hýzla uzaklaþmaya baþladým laf atan o çocuklarý saymýyorum bile sadece karanlýða doðru ilerliyordum. Sanki koca dünyada çýrýlçýplak kalmýþ gibiydim. Nerede olduðumu bile bilmiyordum. Sadece büyük bir cesaretle yürüyüp bütün o karmaþýk insanlardan kurtulmak için çabalýyordum. Etrafýmdan hýzla geçen arabalar ne yapacaðýmý bilememe neden oluyordu. Sonra ani bir karar deðiþtirip cesaretsizliðime de yenik düþüp uzaklaþtýðým bar'a doðru yürümeye devam ettim. Cansu’yu bulmalýydým, ne yapardým yalnýz baþýma, zaten her þey beni korkutuyordu, çirkinliðe batmaktan o sefil hayatý yaþamaktan korkuyordum. Böyle bir zamanda insanlarýn baþýna neler gelebiliyor az çok farkýndaydým vee korkuyordum,nihayet Cansu’nun arabasýnýn yerini görmüþtüm aðlayarak arabanýn yan tarafýnda Cansu’nun gelmesini bekledim. Arabanýn yaný karanlýktý, sonra bir ses duyduðumu fark ettim arabanýn içinden, emindim cama doðru baktýðýmda Cansu’nun arabanýn içinden gözlerime baktýðýný fark ettim. Tuhaf bir surat ifadesi vardý, aðlamaklý bir halide vardý. Arabanýn kapýsýný açtý ve arabaya binmemi istedi...





16.50
21.08.2009




Uyumuþtum güzel bir rüya görüyordum, Annem Babam, Ablam Ceyda ve Ben bir arabaya doluþmuþ tatile nereye gidelim diye birbirimize fikirlerimizi sunuyorduk. Ben New York, Annem Ýstanbul topkapý sarayý, Ceyda ise peri bacalarý diye tutturmuþtu, babam bir þey söylemiyordu. ama onlarý o kadar çok inceliyordum ki, yüzümde tarifsiz bir sevinç ve yaramazlýk ifadesi vardý bunu arabanýn dikiz aynasýndan görebiliyordum,,, çok geçmeden annemin burnunun týkandýðýný fark ettim sürekli burnundakileri içine çekmeye çalýþýyordu, çok gürültülü bir þekilde yapmaya baþlamýþtý, anne yeter artýk içim gýcýklanýyor ya diye baðýrdýðýmý hatýrlýyorum ona ve uyanýp gözümü açtýðýmda hýçkýrýklarýn asýl sahibi olan Ceyda nýn arkamda olduðunu ve aðladýðýný fark ettim, dönüp ona neden aðlýyorsun diye sormam gerekiyordu ama bir türlü dönüp soramadým, içimden hadi dön, dönsene gerizekalýmýsýn, kýz niye aðlýyor bir sorsana diye söylenip duruyordum ama bir türlü dönüp soramadým. O aðlýyordu belliki. Masanýn üzerinde duran saate takýldý gözüm. Saat gece yarýsý üçü yirmi (03.20) geçiyordu. Bir türlü yüzümü ona dönüp neden diye sorma cesareti bulamadým kendimde. Ve birden kalktýðýný fark ettim lavobaya gidiyordu sanýrým, o kalktýðýnda hemen arkamý onun yattýðý yataða yastýða çevirdim gözümü, yastýða dokundum yastýk neredeyse sýrýlsýklamdý belliki çok aðlamýþtý. O andan sonra beni inanýlmaz bir piþmanlýk sardý. Belkide artýk ben teselli etmeliydim, bu gerekliydi diye düþünmeye baþladým, ama belli edememiþtim duygularýmý onu bile becerememiþtim. Sinir olmuþtum kendime, ablamýn geldiðini fark ettim hemen arkamý döndüm ve bir þey duymamýþým gibi uyumaya devam ettim. Geldi ve yataða yattý ofluyor poffluyor bir saða bir sola dönüp uyumaya çalýþýyordu belliki, içimden seda sen geri zekâlýsýn dön sorsana ablanýn nesi var ya bir þeyler yapsana durmasana diye kendimi yemeye baþladým. o dakikalardan sonra bir dahada gözüme uyku girmedi ama ben uyuma numarasý yapmaya devam ettim. Hava aydýnlanmaya baþlamýþtý Ceyda’da uyumuþtu ama ben uyuyamamýþtým, pencereden doðan güneþin içeri býraktýðý ýþýðý kestirmiþtim gözüme ýþýk perdeninde hareket etmesiyle bir saða bir sola vuruyordu sanki. Saate baktýðýmda yedi'ydi (07.00) ondan sonra uyuyakalmýþým. Sabah ablamýn beni kahvaltýya çaðýrmasýyla uyandým
Hemen lavaboda elimi yüzümü yýkadýktan sonra salona geçtim. Masa yine hazýrdý ablamýn yüzünde yine o þefkat dolu ifade vardý, ve kahvaltýya baþladýk.



..................................................................
..........................
-Ceyda: hepimizin iyiliði ve huzuru için bu þart, babamýnda benimde en önemlisi seninde düzelmen gerek oraya sadece tatil amaçlý gittiðini farz et iki üç ay sonra dönersin hem o zamana kadar okulumuzda bitmiþ olur ondan sonrasýný düþünmek daha kolay, anlýyor musun seda beni. Dedikodulardan býktýk, orada tanýdýk bir psikiyatrist'ten tedavi göreceksin hepsi bu, ya da son çare senide isteyen ve seven Denizle evleneceksin baþka çaremiz yok, sürekli konuþuyorlar maðdur iken suçlu durumuna düþüyoruz...



......................................................
.................................................................................................................................................................
Romanýmdan-Böyle baþladý 2009 itibari ile ve devam etti ara ara, þuan 80 sayfa kadar ama henüz son bulmadý ve henüz tam anlamýyla bir ismide yok buna karar kýlmadým ama idareten baþlýk Koþuyordum Olacak ,çok büyük aralar verdim sanýrým, tam anlamýyla yönelemedim,hep erteledim,bazý bölümlerden kýsa kýsa ekledim buraya,günün birinde yazmýþ olmayý umduðum romanýmdýr bundan sonrasýna gelince artýk yazmada Tanrý Yardýmcým Olsun diyorum... O gücü en kýsa sürede bulacaðýma inanýyorum...

Yazan-Edibe Toðaç...