(K)afiyeli sözler bilmem ben, kafiyeden bir tek “K” harfini bilirim.
Onu da sýrf mecbur olduðum için mecburiyetten bilirim iþte,
Hem o harf olmasa nasýl söyleyebilirdim ki senin güzel adýný.
Söylesene nasýl tamamlardým eksik kalan yanýmý?

(A)ðlardým ben geceler boyu, bundandýr “A” harfine muhtaçlýðým.
Her gece penceremin köþesine oturur aðlardým, aðlardým
Mevzubahis sen olduktan sonra hiç de utanmazdým aðlamaktan
Söylesene hiç utanç duyulur mu hiç utanýlýr mý aðlamaktan?

(D)araðacýnda ki bir mahkûm gibi bir tek “D” harfi dökülürdü dilimden.
Sevmek ölmek derlerdi de inanmazdým meðer sevmek ölmekmiþ.
Evet, anladým ama çok geçti, bedenim toprakla örtülmek üzereydi.
Sahi söylesene sevmek hakikaten ölmek midir sence?

(E)linde sonunda biter sözünden sadece “E” harfi kazýndý hafýzama,
Ne zaman o harfle baþlayan bir cümle olsa sözlerin geliyor aklýma,
Sonra gülüþün geliyor gözlerimin önüne her zaman ki gibi gidiyorsun
Söylesene insan nasýl bu denli baðlanabilir ki hiç birine?

(R)astlantýlarda buluyorum seni mesela bir “R” harfi görüyorum,
Alelade bir harfi iþte diyemiyorum, o benim kaderimin diyorum.
Hep bundan kaybediyorum o benim kaderim diyorum ve gidiyorsun.
Söylesene bir insan hiç kendi kaderini yazabilir mi sence?

(S)usuyorum bekliyorum ve sadece bir “S” kalýyor senden geriye.
Anlasana artýk be sevdiðim ben kalanlarla yetinemiyorum iþte,
Daha fazlasýný da istemiyorum sadece gülüþünü istiyorum iþte,
Söylesene sevdiðim bana gülüþünü kiralayabilir misin?

(U)laþýlmazýmsýn ben ama ben sadece bir “U” harfi ol istedim.
Ben sadece umudum ol mutluluðumun sebebi sen ol istedim.
Çok fazla bir þey istemedim ki daðýmdaki kar’ým ol istedim
Sahi söylesen sevdiðim gerçekten çok mu þey istedim?

(S)ensiz bir ömür düþünemezken senden bir “S” harfi kaldý.
Kalbimde derin bir sýzý oldun sýzýn gitti izin kaldý sevdiðim.
Uykusuz gecelerim kaldý, seni düþünürken uyuya kaldýðým.
Söylesene seninde hiç uyuyamadýðýn geceleri oldu mu?

(U)mudum da azaldý yavaþ, yavaþ en son”U” harfin kaldý.
Ama hiç çözemedim o harf umudun mu umutsuzluðun mu?
Aslýnda altý harf deðiþtiriyordu her þeyi varken yok olmak gibi.
Sahi söylesene, hiç varken birinin gözlerinde yok oldun mu?

(R)engârenk düþlerin sekiz harfi de gitti“R” harfin kaldý son olarak.
Ve sensizliðin aðýrlý çöküyordu göz kapaklarýma uyuyordum.
Sýrf seni düþünmemek adýna uyuyor ama hiç büyümüyordum,
Aksine daha çok küçülüyordum gülüþünün hapishanesinde
Söylesene sen hiç prangalarla tanýþtýn mý bir gönül hapishanesinde?