gül üþür gün uyanýr
çekilir kubbeye sisli perdeler
bir yýlký atý iner o gri þehre
þûle’ler dökerken altýn þelâle

dermansýz küheylan yýðýlýr yere
gülümser inceden kýzýl bir lâle
âsil yürekleri vuramaz ölüm
iç çekip söylenir bakýp melâle:

“mâzi dediðin virane han’dýr
vefanýn mevsimi sanma bahardýr
beklesin kapýda, vicdân nâfile
vahþî’dir terk edi(li)þ, dönmez geriye
alýþýr acýya derin yaralar
kýrýlan onura yanar anýlar
nemli gözlerde bir dua gibi
çürük’ten yüreðe can suyu dam’lar

özgürlük dediðin taze bir sürgün
uzanýr maviye azimle gün gün
sabýr ki katmerli bin kabuk baðlar
ana kucaðýdýr dumanlý daðlar “