Zengin bir insansın. Para gani. Her gün işine gidip geliyorsun. He birde çok önemli bir iş adamısın. -buradaki adam vasfı farklı manada kullanılır- Evinden iş yerine gidene kadar ayağın yere bir kere basmaz. Allah korusun o değerli ayakkabıların kirlenir. Yahut yürüyerek işe gittiğini gören dostların seninle alay bile ederler. Neyse bahsetmek istediğim böyle bir şey değil aslında. Çevrende tonla adam senin ağzından çıkan bir kelimeye bakar. Sen onlara yapacakları bir şey söyle de onlarda seni memnun etmek için ellerinden geleni yapsınlar. Sana duydukları saygıdan(!) Çünkü sen çok saygın bir iş adamısın. Onlarda sana duydukları saygıdan o işleri yapıyorlar. Emin ol. Sen kendini güçlü zannediyorsun. Aslında palavra bunların hepsi. Sen güçlü filan değilsin. Herkes bir şarlatan sen görsen de görmesen de. Tabi sen bunları göremezsin. Görmen imkansız. Sebebi ise senin toz pembe bir hayatta zaten her şeye sahip olman. Sorunun yok. Paran konuşuyor sen konuştuğunu zannederken. Her şeyi çözüyor o arkası önü karalı kağıt parçası. Dikkat ettiysen hep kağıt parçası derler. Diğeriyle senin işin olmaz zaten. Fark ettiysen az önce işçilerine şarlatan dedim. Neden olduğunu sor? Sorduğunu varsayalım ve cevaplandırıyorum iyi dinle.
Sen onlara bir ücret veriyorsun. Az veya çok ki sana kazandırdıklarının yanında senin bir gecelik içki paran bile belki değildir. O insanlar bu parayı kendi deyimlerine göre ''hak etmek'' için çalışıyorlar. Yoksa sen istedin diye değil. Sebebi sadece bu. Aslında hak etmek için de değil. Sen ayın 5'inden 5'ine maaş veriyorsan onlar sadece o 30 günlük süreyi oyalamak için çalışıyorlar. Neden hak etsinler ki? Sen tomarla parayı hak ettin mi? O insanlar evine çocuğuna mahcup olmamak için, onlara bakabilmek için çalışıyorlar. Aslında güçlü olan sen değilsin. Eğer saygı ile iş yapmaktan söz ediyorsak onlar ailelerine, çoluğuna çocuğuna duyduğu saygıdan dolayı çalışıyorlar. Bu yüzden sen güçlü değilsin. Senin sana saygı duyarak çalışan işçilerinin aileleri, çoluğu çocuğu güçlü. Sen evin ile iş yerin arasında arabayla değilde, halka karışarak otobüsle veya yürüyerek iş yerine gitseydin, onuda geçtim iş haricinde burnunu aşağıya indirip emir yağdırıp durduğun işçilerinle 2 kelime konuşsaydın bunları anlardın ve işte o zaman iş adamı olurdun. Aynı zaman da zengin de. Sen fakirsin ve bir kölesin. Her ne kadar öyle görünmesen de. Son olarak şunu söylemeliyim. Bu herhangi bir görüşle, ideolojiyle yazılmış bir yazı değildir.