Beni anlamalýsýn.
Anlamasa da dinlemelisin bir kere…
Giderken sana gitme diyemedim,
Çünkü gitmek için gelmiþtin ses etmedim.
Keþke dememiþtim hayatýmda,
Ama keþke dedirttin bana,
Keþke dur diyebilseydim,
Ayaklarýna kapansaydým dedim.
Ama gitmek için gelmiþtin iþte,
Dur desem gitmeyecek miydin sanki?
Dur cevap verme çünkü biliyorum.
Dur deseydim daha sancýlý olacaktý bu ayrýlýk.
Sana deðil bana sancýlý olacaktý,
Çünkü kendimi suçlayacak bir þey,
Kendime kýzabileceðim bir þey olmayacaktý.
Þimdi en azýndan kendime kýzmak için,
Büyük çok büyük bir nedenim var.
Ona gitme demeliydim diye,
Neden bu kadar kolay gitmesine izin verdim diye,
Belki de sadece kendime kýzmak içindir bu.


Beni dilemelisin bir kere.
Ayrýlýk þairiyim ben,
Þiirlerim hep di’li geçmiþ zamanda yazýlmýþ þiirlerdir.
Mutluluk yazmaz benim kalemim,
Ondandýr ki sana hiç þiir yazmak istemeyiþim,
Bir kere denedim sana þiir yazmayý,
Sadece bir deneme iþte.
Yazamadým onu da elime yüzüme bulaþtýrdým.
Ne yazmýþtým son dizesinde?
Sende beni üzmeyeceksin deðil mi?
Bunun gibi bir þeydi iþte.
Seninle olan mutluluðumu anlatamadým,
Seni yazmam mümkün deðildi,
Hem neyini anlatacaktým ki sanki.
O sana çok yakýþan aptalca gülümsemeni mi?
Ciddi ifade takýnamayan yüzünü mü?
Ya da o taa içi gülen rengini çözemediðim gözlerini mi?
Gitmek için gelmiþtin iþte.
Bilseydim belki de yazabilirdim ancak,
Kendimi sana inandýrmýþým iþte.
Artýk þimdi bende son bir fotoðrafýn var,
Kýyamadýðým bir fotoðrafýn iþte.
Bu gece son ama artýk,
Söz sen olmayacaksýn þiirlerimde.
Bu geceden sonra da kullanmayacaðým adýný,
Nefretimden deðil korkumdan kullanmayacaðým.
Birisi okur da sana nazar deðer diye,
Bendeki sen'e zarar gelir diye,
Güzel gözlüme zarar gelir diye,
Korkumdan iþte güzel gözlüm korkumdan,
Bendeki seni alýrlar diye...