"Davran hadi, davran" dedi, en þen þakrak sesiyle Kazým kaptan. Balýk sezonu baþlamýþtý. Sen hastasýn gelme dediyse de bana dinletemedi. Bir de bu kýz baþýma balýða gelecektim.
"Hem cýlýz, hem inatçý" dedi, bir yandan da omzuma vururken. Güldüm.
"Acýmadý ki."
"Sus kýz, hadi hazýrsan gidiyoruz. Vedalaþ anacýðýnla, babacýðýnla. Ha bir de bir seferlik bu, bir daha gelmezsin. Gemide kadýn uðursuzluk getirir."
"Benim ruhum erkek be, Kazým kaptan. Oradan biraz yýrtarýz."
Üstümde kýrmýzý kazaðým, altýnda basit bir kot pantalon. Bir de sarý yaðmurluðum. Lakin kendi kendime söz vermiþtim, haftaya on sekizime basýyordum ve daha kýz gibi giyinecektim. Millet görürdü o zaman, "erkek Oya" diye konuþmak ne demekmiþ. Kýz gibi olmaya karar vermiþtim ama bir yaným da o haþarýlýklardan, mahallede maç yapmaktan, aðaçlarýn tepesinden elma çalmaktan vazgeçmeyi istemiyordu.
Deniz dingindi. Aðýmýzý attýk bekliyorduk. Dudaðýma bir türkü yerleþtirdim, çýðýrmaya baþladým. Aslýnda pek bir þey yaptýðým yoktu. Hatta onlara yük bile oluyordum sanýrým. Yine de kimse benden þikayetçi deðildi. Hepsi gülümsüyor, sohbet ediyordu benimle.
Gece yarýsýný biraz geçerken, uykum hala gelmemiþti. Denizi izliyordum, karanlýðýn içinden sanki bir þey çýkacak gibiydi. Korkuyordum bir yandan da. Ancak bakmaktan kendimi alamýyordum. Tam ben dalmýþken, birisi yanaþtý. Bu gemide getir götür iþlerine bakan, dilsiz Ýsmail'di. Ýsmail kýrklý yaþlarýnda kimsesiz bir adamdý. Kazým kaptan'ýn anlattýðýna göre, Ýsmail'in karýsý onunla birlikte balýða çýkarmýþ. Kendi tekneleri varmýþ. Bir gün fýrtýnaya yakalanmýþlar. Ýsmail'in karýsý denize düþmüþ. Cesedini bulamamýþlar. O sýrada karýsý iki aylýk hamileymiþ. O günden sonra Ýsmail hiç konuþmamýþ. Ne zaman balýða çýkýlsa, deniz karýsýnýn cesedini verecek diye bekler dururmuþ.
"Yine bekliyorsun deðil mi?"
Baþýný salladý. Karanlýkta da olsa gözünden akan bir damla yaþý görmüþtüm. O an elimden birþey gelseydi de, þu biçareye karýsýný bir kez daha gösterebilseydim. Denizi izlerken, dedemin bana öðrettiði ve týlsýmlý olduðunu söylediði bir söz aklýma geldi. Aslýnda inanmamýþtým ama denemekten zarar gelmezdi. Bu sözü söyleyip de ardýndan bir dilek dilersen olur, derdi dedem. Bir umut, deneyecektim. Söyledim sözleri, sonra dileðimi diledim.
"Ýsmail bu gece bir kez daha karýsýný görsün"
Biraz bekledim ama hiçbir þey olmamýþtý. Hayal kýrýklýðýna uðradým. Tam arkamý dönüp gidecekken, bir haykýrýþ koptu, ardýndan o sözleri duydum.
"Vira vira!"
Tekrar denize döndüðümde, dalgalarýn arasýnda gülümseyen bir kadýn silüeti gördüm. Ýsmail yerinde duramýyor, gülüyor aðlýyordu. Bir yandan da baðýrýyordu.
"Vira vira!"
Ben de aðlýyordum. Eðer ikimiz de ayný rüyayý görmüyorsak, bu gerçekti. Ýsmail bana baktý ve sonra sýmsýký sarýldý bana. Hýçkýra hýçkýra aðlýyordu. Karýsý bir süre sonra gözden kaybolmaya baþladý. Kazým kaptan sesleri duyup da yanýmýza geldiðinde Ýsmail'in karýsý tamamen kaybolmuþtu.
"Neler oluyor burada?"
Gözümdeki yaþlarý sildim elimin tersiyle.
"Hiç."
Þaþkýndý Kazým kaptan ama anlayamazdý bizi. Sizinle mi uðraþýcam der gibi el hareketiyle ayrýldý yanýmýzdan.
Ýsmail benden beterdi. Olduðu yere çökmüþtü. Bir an, karýsýný göstermekle kötü mü yaptým diye düþündüm. Ýsmail'in yanýna çömeldim ben de.
"Ne olur aðlama artýk. Seni üzmek istememiþtim."
Yüzüme bakarken gülümsüyordu. Baþýný hayýr anlamýnda salladý. Sonra göz yaþlarýný sildi ve yanýmdan ayrýldý.
Vira vira dedim, denize doðru. Þimdi o güzel kadýnýn ruhu yol alýrken tekrardan, vira vira dedim, gözlerim biraz yaþlý. Sabah olmak üzereydi. Uykuya daldým.