Çekilmez bir günün ardından sonunda, sonsuz karanlığa uzanan odasındaydı. Soğuk ve sessiz köşesindeki küçük koltuğuna uzandığında sadece içini saran soğuk bir histi. Düşündüğü sossuzluktaki karanlık ruhumuydu yoksa o soğuk hismiydi. Sanki kendini unutmuş ve sonsuzluğun içinde kaybolmuş ruhunu arıyordu.
Ne olursa olsun ruhunu arayacak gibiydi ama unuttuğu tek şey içindeki o soğuk histi. Belkide aradığı tek şey o soğuk histi.
O ne yaparsa yapsın ruhunu bulamayacak ve içindeki o soğuk his hiçbir zaman gitmeyecekti...