Tık, tık vuruldu
Gönlümün kapısı
İlk kar vardı toprakta
Mevsimlerden Kış
Buyur dedi gönlüm
Tanrı misafirine
Şiir, şiiri kovaladı
Birbiri ardına yazıldı
Kar erirken toprakta
Yüreklerimiz eridi
Karıştı şiirlere
Şiirler yüreklere
Yürekler, aşka sevdaya
Dışarıda Bahar
Çoktan başlamış
Toprak coşmuş
Renk cümbüşüne bürünmüş
Derken, çağlamış gönüller
Gönüller ırmak
Irmaklar çağlayan
Çağlayan gönüller
Sonra yaz,
Uzun sıcak geceler
Geceler ateş
Ateş yürekler
Yanan gönüller
Aşk ateşi sardı
Tüm benliğimizi
Yaktı, bedenlerimizi
Sonra Sonbahar
Dökülürken yapraklar
Dayanmak ister gönüller
Bir Fırtına kopar
Delinir yürekler
Dayan yüreğim, dayan
Bir bakarım yelkenim
Yol almış bir adadan
Açıklara, koca bir
Kara parçasına
Yok, limanda el sallayıp
Gitme kal, diyen
Kal benimle kal...

Leyla Ünal (17 Haziran 2012 saat: 1:00)