Tam unuttum dediğim anda, umudumun bittiği zaman.
O zifiri karanlık gecede dolunay gibi parlayan gözlerin gelir aklıma,
Aslında insan görünene değil gördüğüne aşık olur bir kez daha.
Mesafelerin hiçbir önemi yok aslında,hayalim mahşer kadar geniş,
Düşünebildiğim kadar yakınım sana,hayaline sığınacak kadar muhtaç.
Kaç kez ölebilir bir insan,ruh birdir bedende,
Dilden düşsede cümlelerim,gönlüm kıyısına vurur hakikati.
Az bildiğinden çok, çok bildiğine daha çok katarak seviyorum seni,
Zalimin biri olmadın asla dilimde, hep kısmet diyerek andım gidişini.
Üç nokta koydum kimi zaman yüreğime, hiç bitiremedim içimdeki seni,
Çarpıp toplayamadım hiçbir zaman seni,sen ki sonu bilinmeyen bir denklem.
Yar deyince içim de sızlayan yaram,yüreğimin hücrelerine işlemiş sevdan,
Gönlümde sen olmasan,vururmuydu kalp kıyıya,sen kıyıya...