kocaman bir çýnar
gölgesinde bir adam
dökülmüþ yapraklarý karýþtýrýr
durmadan

dargýn komþularý seyreder her gün
hiç bir þey anlamadan

bazen bir þeyler bulur gider fakirhanesine

kimse bir þey bilmez
ne yapar ne eder ne
ne yer
gün aðarmadan yine gelir
ayný çýnarýn altýna

bir önceki günden daha bitkin
daha karamsar
kimseler bilmez bu yolculuk
ne zaman biter
ne zaman baþlar

býkmadan usanmadan
her gün
oturur çýnarýn gölgesine
aðlamak lý gözlerle bakýp
el sürer gövdesine

ne der
ne konuþur
ne ister
görenler hep sorar birbirine


o yine karýþtýrýr dökülen yapraklarý
yorulunca da yaslanýr koca çýnara
bir zaman rüzgarýn þarkýsýný
dinler yapraklarýnda

bahar biter
kýþ gelir
ama o yok

meraklý gözler arar onu
ama bulamaz


zannederler kýþýn gölgeye
ihtiyacý yok
adam baharla birlikte yine gelir
ama dizinde takati kalmaz
bilmez ki zavallý adam
çýnarýn meyvesi olmaz

24.07.2000