Sevgi insanoðlu için olmazsa olmaz bir duygudur. Anne karnýnda baþlamalý sevgi diye düþünürüm hep. Bir varlýðýn içinde oluþmaya baþladýðýmýzda o varlýða duyulan bir baðlýlýk olsa gerek sevgi ilk oluþumuyla. Yoksa sadece baðlýlýk mýdýr?

Bir bebeðin dünyaya geldiði anda gözlerine hiç baktýnýz mý? Ben baktým, sanki anlar gibi bakýyordu bebek bana. Bir bebek doktorun elinden kýçýna þaplaðý yediði an aðlamaya baþlar aslýnda, ilk nefes aðlamaktýr ayrýca.

Ýlk duygu seli acý mýdýr acaba, yenilen þaplakla? Ve sonrasý anne kucaðýnda hissettiði güven midir? Aðlamak ve acý hemen oluþurken güven zamanla mý oluþur yoksa? Ya da ilk aðlayýþ bir þey ifade etmez mi insanoðlu için? BÝLMÝYORUM…

Bugün yüreðimizin giysisi nedir diye düþündüm de? Hep oradan çýktý mesele. Düne kadar yüreðimizden sevgi eksilirse çýplak kalýrýz gibi düþünüyordum, bugün farklý. Neden mi? Ýþte o ilk davranýþýmýz ya da duygumuz aðlamak, tüm düþüncelerimi deðiþtiriverdi!

Ýlk çýplak dünyaya geldiðimizde hemen bir örtü ile sarar sarmalarlar biz insanoðlunu ve sonra giydirirler alelacele, ama yüreðimiz zamanla mý giyinir giysilerini? Peki bu giysiler ne?

Bebek dünyaya geldiðinde hep aðlayarak ya da mýzýldanarak anlatýr taleplerini. Acýktý mý aðlar, altýný pisletti mi aðlar, yalnýz kadý ve anne sýcaklýðýný mý istiyor aðlar. O, siz sadece onu severken ve onunla oynarken güler size. Ve giyinmeye baþlar duygu seliyle. Gülmek ve aðlamak mýdýr dýþa vurumu duygularýn, sevinç ve kedere, mutluluða ve hüzne dair olan emareleri? Ya neþe ve kederin haricinde giysileri yok mudur yüreðimizin? Öfke, nefret, kin, acýma, korku, intikam ve þehvet de bir duygu ise, giysisi midir yüreðimizin? Fakat çoðu zaman bu duygularýmýzý saklarsak eðer ve açýk etmezsek nasýl giysi olabilirler ki?

Yine geldim ben sevgiye ve neden yüreðimizin giysisi dedim sevgiye? Sevgisiz kalýrsak yüreðimiz üþür ve hastalanýrýz.

Saðlýklý günler dilerim, yüreðinizden sevgi eksilmesin, çýplak kalmayýn, hele ki sonbahar da. :)

Leyla ÜNAL (26 Eylül 2014)