Yar…
Derin bir hüzün içindeyim
Ne kadar tefekkür etsem, sýð halindeyim
Ufkum, afakým, ülküm, idealim adeta yorgun bugünlerde
Kime baksam, sessizce temaþa edip halini yoklasam telaþýn ellerinde

Ben yine
Mahzun ve mazlum olarak
Hüznümle baþ baþa kalýyor ve yazmaya baþlýyorum
Bilmiyorum kimler okuyacak ve bu hicrana sahip çýkacak
Benzer nedenlerle gönül ikliminde buluþarak, ruhi insicama açýlacak

Hissiyatýma
Seslenen ve fevkalade etkileyen
Bir besteyle düþüncelere dalýyorum, uzak diyarlar adýna
Uçsuz bucaksýz bir yola çýkmak istiyorum, refik ve gönül dostlarýyla
Ne, niçin, neden ve hangi gerekçelerle hissiyat yazýyor çareler arýyoruz

Onca edip ve þair
Aklýma geliyor ve yaþadýklarý hüzün
Yalnýzlýklarýnda, anlaþýlmadýklarýnda, sevda ve aþklarýnda
Ruhunun en müstesna sayfalarýný açarak hicran ve hüzünlerini
Hoþ bir seda olarak bilinmeyen, gönül dostlarýna býrakarak, yakarýyor

Ne anne ve ne de baba
Ve hatta karýndaþ olan en yakýn akraba
Ömrünü vakfettiðin, her bir açmaz için gayret ettiðin
Fedakârlýðýn her çehresini sessizce hasrettiðin halde yetinmeyen
Fikir ve düþünceden uzak heva ve hevesler uðruna tahammül ettiklerin

Ne sessiz duran makbere
Ne hissiz bekleyen ve her geçen gün çürüyen bedene
Toprak gibi mümtaz ve mübarek ülfet ve deðere, azgýn nefse
Ölüm gibi hak ve hakikat gerçeðine, ibret ve idrak otaðýndaki sese
Beni benden alan ve hüzünle kendine katan mavera ve haþyet ümitlerine

Mustafa Cilasun