Þimdi de siyahlar giyinmiþ hafýz kadýnýn alnýnda boncuk boncuk terler birikmiþti. Biriken terleri eliyle sildi. Belli ki o da sýcaktan nem kaybediyordu. Belki de gerçeklerdendi…

Sorularýmýn onu sarstýðýný beden dilinden anlayabiliyordum. Yanýmda katý bir disiplinle yetiþmiþ sýð düþünen biri oturmaktaydý. Belki de taa çocukluðundan beri aldýðý yanlýþ bilgilerin etkisiyle karanlýk bakmaktaydý. Hani insan uzun süre karanlýkta kalýp da aniden günýþýðýna çýktýðýnda gözleri kamaþýr ya, iþte öyleydi kadýnýn þu anki ruh hali. Sorduðum soruya kýsa bir durgunluk sonrasý sertçe yanýtlamýþtý:

-     Tabi ki Kuran’ýn sureleri, ayetleri doðrudur.
-     Neden doðru?
-     Çünkü Allah Kelamýdýr.
-     Ayetlerden kimler sorumludur?
-     Tabi ki Ýslam dininden olanlar.
-     Olmayanlar ne olacak?
-     Onlardan biz sorumlu deðiliz. Kuran bize indirildi. Ýnanýrlarsa onlar da sorumludur.
-     O halde madem hafýzsýnýz, benim aklýmý kurcalayan bir sure daha var, onu bana açýklarsanýz çok mutlu olacaðým.
-     Hangisi?
-     Kasas Suresinin 59. Ayeti ne der?
-     O sureyi de tam aklýma getiremedim. Þimdi sizi yanlýþ yönlendirmeyeyim. Anlatýn da sevabý siz kazanýn bari...

Normal zamanda bu kadar sabýrlý olmam mümkün deðildi. Hele ki kafasý kara, düþüncesi kararmýþ bilgi eksikliði olan birine… Ýçimden, “Amann bana ne, “ diyesim de geliyordu hani…Demedim, açýklamaya çalýþtým:

-     “Ayetlerimizi göndermediðimiz memleketler, þehirlerdeki insanlar ayetlerimizden sorumlu deðildir. Allah onlarý helak etmez.”
-     Aa, öyle mi yazýyor?
-     Evet, aynen öyle…Ben yine baþa döneyim. Kuran’ýn yolundan TAM ve DOSDOÐRU giden bir ülke göster bana! Neden Maide Suresinin 51. Ayetini hiçbir Müslüman ülke uygulamýyor?
-     Bu ne demektir þimdi? Siz benim kafamý iyice karýþtýrdýnýz.
-     Demek ki, eksik bilgiyle yetiþmiþsiniz. Eve gidin ve Kuran’ý tam okuyun kýzým. Ben bu yaþýmda bile hala okuyorum. O mükemmel kitapta hala gün ýþýðýna çýkmamýþ mucizeleri görüyorum.

Kadýn ya bilgisizliðini örtmek adýna ya da kendi doðru bildiklerinin, açýða yanlýþ olarak çýkmasýndan mýdýr, nedir agresif tavrýna geri dönmüþtü. Beni sadaðýndaki oklarýndan birini çýkartýp vurmaya çalýþtý.

-     Sizde kapanýp namaz kýlýn. Madem Kuran’a inancýnýz var, okumuþsunuz; o halde Allah’ýn emirlerini tam uygulayýn, kapanýn. Öyle bir ayete baðlý kalýp farzlarýnýzý erteleyemezsiniz.
--
Evimizin bulunduðu caddeye yaklaþmýþtý otobüs. Üç durak sonra inecektim. Kadýna anlayacaðý dilden konuþmalýydým. Kemikleþmiþ baðnaz düþüncesini üç dakikada deðiþtirip silmem olasý deðildi. Ama ne olursa olsun, onun dar alanýnda kuþku oluþturup gerçeðe yöneltmeliydim. Biraz soluk alýp, sesime sevecen bir renk yerleþtirip konuþmaya baþladým.

-     Bakýn, size küçük bir örnekle bunu açýklamaya çalýþacaðým: Alýþveriþ için bakkala gidip beþ adet ürün almak istiyorsunuz: Peynir, Çay, Zeytin, Þeker ve Un gibi almak zorunda kaldýðýnýz ürünlerin sadece üçünü ödediniz. Çünkü cebinizde baþka para yok. Borcunuz kime olur?

-     Tabi ki alýþveriþ yaptýðým yere.
-     Peki, o borcu ne zaman ödersiniz?
-     Söz verdiðim zamanda öderim.
-     Ya ödeyemediniz?
-     Ýþte o kötü olur.
-     Üzülürsünüz veya marketin önünden ne zaman geçerseniz baþýnýzý öne eðersiniz.
-     Evet, aynen öyle…
-     Ýþte o borç sadece marketle sizin aranýzdadýr; Baþka kimse o borçtan sorumlu olamaz deðil mi?
-     Evet…
-     Mademki Ýslam’ýn beþ þartýný Allah’a ödemekle yükümlüdür her mümin… Bu o kiþinin Allah’a borcudur. Kimse karýþamaz.
-     Evet…
-     Ýþte Ýslam dini kýlýçtan keskin kýldan incedir kýzým. Öyle kapanmakla, baskýyla, zorla, katý kurallarla Allah’a borç ödenmez. Hele ki baþörtünün, giyimin, Kuran’ýn, vb. dini temsil eden olgularýn siyasi araç olarak kullanýlmasý yüce yaratýcýyý üzer.

Kadýn “hýk, mýk,” der gibi oldu, kýsa düþünce sürecinden sonra yine sabit bakýþlarýný üzerime yöneltti:

-     O halde kadýnlarýn hepsi çýplak dolaþýp erkeklerin nefislerini uyandýrsýnlar. Nasýl olsa Ýslami þartlar uygulanmýyor, kimse borcunu ödemesin. Yok, öyle düzen!

Onun þartlý güdülenmiþ öfkesini duymazlýktan geldim.

-     Siz yine de Kuran’dan ayrýlmayýn. Eve gidince de ilk iþiniz 51. Ayeti okumak olsun. Açýk kapalý, diye insanlarý belli bir þablona koymayýn. Erkeklerin nefsi uyanýr da kadýnýn nefsi uyanmaz mý? Neden sadece erkeklere yönelik olsun nefis uyanmasý? Saçma bunlar! Bakýn, dini araç ederek Ensar Vakfý’ndaki din öðreticilerin yýllarca yaptýklarý doðru mu sizce? Hem de 4 ile 14 yaþ arasý çocuklara tecavüz ettiler. O çocuklar da mý, erkeklerin nefislerini uyandýrdýlar? Geçin bunlarý, geçin…

-     …
-     Size önerim ancak þu olur kýzým: Size “kýzým” dedim, çünkü kýzým da sizin yaþýnýzda.
-     Teþekkür ederim…
-     Siz biraz da baþýnýzý kumdan çýkartýp hayata doðru bakýn. Eðer ki, komþunuz veya yakýnýnýz hastaysa, açsa, çaresizse, borçluysa siz, - onu býrakýp binlerce kilometreye Umre ve Hac için gidip- kurban kesmekle Sýrat’ý geçemezsiniz.
-     …
Siyahlý kadýnýn suskunluðunu fýrsat bilip nokta virgül koymadan sözlerimi sürdürdüm:

-      Kalbin pasý, kötü ve olumsuz düþüncedir. Kibir kalbin kabridir, sevgi ise zemzemidir. 2 bin yýldýr bir türlü ölemeyen þeytaný taþlayarak içinizdeki pasý, kiri arýtamazsýnýz.

-     Þunu aklýnýzda tutun lütfen. Ýnsan yüreðinde ne beslerse onunla gidecektir öte dünyaya. Neyse ben ineceðim yere geldim. Þu aþýrý sýcaklarda kara çarþafla dolaþarak aslýnda siz Hristiyanlýðýn ve Yahudiliðin simgesi olan kýyafetin reklamýný yapýyorsunuz.

Þaþýrmýþtý. Gözlerini iri iri açarak sordu:

-     Nasýl? Ben mi onlarýn reklamlarýný yapýyorum?
-     Evet, þu an giyindiðiniz çarþaf, rahibelerin ve Yahudi kadýnlarýn dini kýyafetleridir. Ülkemize 1960 senelerinde “Alman kadýn misyonerle Þule Yüksel adýndaki bir yazarýn,” þehir þehir dolaþarak kadýnlarýmýzý siyah çarþafa girmelerini ikna etmiþlerdir. Bu ikna ediþ, yayýlma sadece ülkemize deðil tabi… Yahudi ve Hristiyan din görevlileri Afrika ülkeleri baþta olmak üzere tüm üçüncü dünya ülkelerine de giderek din simsarlýðýný binlerce yýl sürdürmüþlerdir. Amaçlarý dinle uyutup o ülkeleri sömürgeleþtirmek, fakirleþtirip, ekonomik baðýmsýzlýklarýný ellerinden almaktýr. Ýþte sizin göremediðiniz o pencere kara çarþafla örtülmüþtür.

Ýneceðimiz duraða yaklaþmýþtýk.
Otobüs sürücüsüne seslendim. Market duraðýnda inecek var. Ýnerken siyahlý kadýna “Ýyi günler,” demeyi ihmal etmemiþtim. Gözucuma deðen þeyse; kederlenmiþ bir ifadeydi. Anladým ki; içindeki çocuðu uyandýrýp yüzüne çocuksu bir kýrýlganlýk yerleþtirmiþtim.

“Acaba ona fazla mý yüklenmiþtim?”

Ben böylesi ruh haleti içindeyken eþim arkamdan yetiþti:

-     O kara çarþaflý kadýnla fýsýr fýsýr neler konuþtunuz öyle?
Eþime gülümsedim:
-     Oo, neler konuþmadýk ki? Tee 1500 sene öncelerine koþturduk birlikte…
-     Hýmm, desene karanlýk yýllara gittiniz.
-     Eh biraz da öyle sayýlýr.
-     Peki, aydýnlýða ulaþtýnýz mý?
-     Belki…Umarým.

O an kara çarþaflý kadýnýn; özellikle Kuran ayetlerini okurken yüzünün ifadesini, - nasýl bir þekil alacaðýný?- gözlerimin önüne getirmiþtim.

Emine Piþiren
27. 06. 2016