Çamlýca’ da bir yer var güneþin esir düþtüðü,
Gök kana bulanmýþ bu akþam.
Mavilikler kayýpta.
Umarsýzca öldürdüðüm bir günün katiliyim þimdi.

Rüzgar yine sahipsizce esmekte,
Varamadý bir türlü gideceði yere.
Nefret mi taþýr yellerinde yoksa hasret mi? bilinmez.
Daha ne kadar sürer bu çýlgýn esiþleri, akýl ermez.

Bir ilkbaharýn, son çiçeklerini koklarken;
Dolaþtýðým çimenler de,
Sahranýn kýzgýn kumlarý deðer ayaklarýma.
Esen rüzgarlar da, hiçliðin kum fýrtýnalarý çarpar suratýma.
Serinleyecek kadar bile vaktim kalmaz,
Aþkýn ateþi, yüreðimi yakýp kavurduðunda.

Bir dilek tutup,
Son nefesimi harcayýncaya kadar,
Üflediðim tüy den çiçekler de seni dilerim.
Sonra bir uður böceðinin kanatlarýna takýlýp
Uç, uç böceðim derken
Sana uçar giderim.
Ben yürekten dilenmiþ bir dileðim,
Al beni gönlüne,tut beni sevdiðim.

Sebepsiz deðildi bu zamansýz seviþler,
Bu terk ediþler nedensiz deðildi bilirim.
Hiç düþünmedim yokluðunun nedenini,
Yokluðunda seni düþünmekten.
Gidiþine hiç üzülmedim ki ben,
Bana geliþin olmadý ki hiç!
Ýþte bu yüzdendir ki!
Seni özleyecek kadar bile,
Sensiz geçen bir aným olmadý.

Bir ah çekiþimdin sen,
Bir ömür yarasý.
Bir gece sancýsýydýn sen,
Bir hüzün ýrmaðý.
Yaðan yaðmurlarýn sellerine her karýþtýðýnda göz yaþlarým;
Sana akacak kadar bile vaktim olmadý.

Güneþ karý nasýl eritirse,
Öyle erittin umutlarýmý.
Sana her geliþimde, benden biraz daha gittin
Ýþte bu yüzden
'belki' diyemedim
Belki' lerim hiç olmadý

Piþmanlýk düþtüðünde gönlüme,
Sevdana hiç deðdirmedim!
Seni sevdiðim için kimseye bir þey söylemedim.
Kalbinin kapýsýný, suratýma çarptýðýndan buyana;
Sevdana dair hiç piþmanlýk beslemedim.
Seni sevmeye ayýrdýðým vakitten,
Piþmanlýk için, hiç feragat etmedim.
Ýþte bu yüzdendir ki;
Keþke diyecek kadar bile, ahým olmadý …

Bir yüreði sattýn aþk pazarýnda,
Hesapsýzca harcadýn senli günlerimi.
Yokluðunu armaðan ettiðinde yalnýzlýðýma;
Sevdama umurun hiç deðmedi.
Ama yinede,
Senden vazgeçecek kadar, yürekli bir yüreðim olmadý.

Þimdi her gün batýmýný, gidiþini seyreder gibi izliyorum.
“Çamlýca’ da bir yer var güneþin esir düþtüðü”,
S E N Ý Ý Ç Ý M E H A P S E D Ý Y O R U M.



Ayþe Özyýlmaz Daðcý (dranaz)