Köşede oturuyordu elleri bağlı kız
Nede ürkekti bir başına yalnız
Dikmişti gözlerini bir uçurtmanın saçaklarına
Kayıvermişti damlaları yanaklarından apansız...

Sesler duyuyordu carul curul
Bir koşuşturma ki çocuk sesleri,
alabildiğine
Belli ki eğlenceye koşuyordu bunca çoğul
Her biri ayrı bir ahenk içinde,
gülebildiğine...

Luna park açılmıştı yakınlarda bir yere
"Anne-baba elimde tutun koşalım" diyordu bir ses
Boynunu hazinle yıktı küçük kız yere
Boğazına dolanan düğümden alamıyordu nefes...

Ah dedi
"ne olurdu Allahım
Bende dünyaya şu kocaman duvarlar ardından baksaydım
Kırlarda uçurtma uçurarak koşsaydım.
Babam gelseydi hediyelerle
Ama sadece görüş günleri değil yalnızca evimize...
Annem saçlarımı bir kerede ağlamadan okşasaydı
ve demir parmaklıklar özgürlüğü değil
Yalnızca esareti tutsak alsaydı..".

Dranaz
parmaklılar ardındaki tüm masum evlatlara tutsak kalmış sevgilerimizden özgürce dua ve selam olsun...
26/03/2008//sinop