Güç bela aþýp geldim bu ömrün yollarýný
sen benim gibi adým atmadan yürüyebilir misin?

Ýçime akýttým hýçkýrýklara boðularak onca derdin acýsýný
sen hiç gözyaþý dökmeden aðlayabilir misin?

Ne medet umdum sevdandan, ne bekledim karþýlýðýný
sen koskoca bir aþkla fisebilillah sevebilir misin?

Gece gündüz seni seyretmekle geçirirken tüm anlarý
sen bir defa bile bakmadan görebilir misin?

Seni söylerken her þarký, seni çaðýrýrken her sesin yankýlarý
sen iþitmeden yarin sesini duyabilir misin?

Bilemezsin sevgili sen bilemezsin,
ne hayalimi izleyebilirsin gün boyu,
ne her duyduðun seste beni dinleyebilirsin.

Nede taþýdýðýn sevdanýn aþkýna
bir ömür hiç karþýlýk beklemeden sevebilirsin.

Ama ben seni öyle sevmiþim ki
gönül kafesimde özgürlüðün ölgünlüðü
avuçlarýmda yoksunluðun kalýntýlarý
ve bir þiir köþesinde varlýðýnýn habersizliði ile öylece bekliyorum.

Ne garip her yaný seninle dolu
ama senden uzak bir hayatý sürdürmelisin
öyle çok sen birikmiþ ki bende
uzatýp ta ellerini sensizliðime dokunabilir misin?



Dranaz
ayþe özyýlmaz