"Bir Kadirli Hikayesi"

Ceyhan Nehri Çukurova’ya hayat veren iki büyük nehirden biridir. Adýný, hemen yanýndan geçtiði Adana’nýn Ceyhan Ýlçesi’nden alýr.
Ceyhan Nehri’nin iki yakasýnda bulunan iki köy vardýr. Kesikkeli Köyü ve Cihanbekirli Köyü…
Cumhuriyet Dönemi’nden Turgut Özal’ýn Baþbakanlýða geçtiði yýllara kadar birçok nehirlerde ve derelerde köprüler yoktu. Kesikkeli ve Cihanbekirli Köyleri de aralarýndan geçen Ceyhan Nehri’nde köprü olmayan köylerimizdi.
Ýþte o dönemlerde iki nehir kýyýsý arasýnda geçiþler büyük sallarla yapýlýyordu. Ýki demir halat ile karþýdan karþýya baðlanan sallar, genelde insan gücüyle çekilerek karþý tarafa ulaþýlýyordu.
O dönemde Kesikkeli Köyü’nde yaþayan Çerkez Kerim Aða vardý. Çerkez Kerim Aða, Kadirli Gazilerinden, Atatürk’ün Askeri olan Nuri Çavuþ’un oðludur.Yaþadýðý konak, tam bu Ceyhan Nehri’nin kenarýndaydý.
Yaþý ilerleyen Kerim Aða felç geçirerek hasta olmuþtu. Tekerlekli sandalyede yaþamýný sürdürüyordu. Yanýnda da iþçi olarak çalýþan, halk arasýnda tutma veya yanaþma denilen iþçi Ömer vardý. Ömer’e, halk aðzýyla Omar deniliyordu.
Omar, söz konusu bu sala bakýyordu. Gücünü kullanarak, halatý çekiyor, para karþýlýðýnda yolcularý sal ile karþýya geçiriyordu. Salýn bulunduðu yer de konaða yakýndý.
Yaðmurlu günlerde Toroslardan gelen yoðun sularýn etkisiyle Ceyhan Nehri taþar ve büyük bir sel oluþtururdu. Nehir adeta bir canavara dönüþür, önüne ne gelirse gözlerinin yaþýna bakmaz alýp onu sürüklerdi.
Çerkez Kerim Aða, bir gün konaðýn önünde tekerlekli arabasýnda oturup nehri seyrederek çayýný yudumluyor… Hava bozuktur. Dað kolu yaðmurludur. Bu yaðmur sularý birleþerek aþaðýya doðru akar. Büyük bir sel meydana gelir. Önüne ne gelirse alýp onu da sürükler…
Sel sularý, Ceyhan Nehri ile buluþur. Ceyhan Nehri köpürür, kudurur. Sal da sele kapýlmak üzeredir. Omar de Salý kurtarabilmek için ona doðru koþar. Salýn iplerinden tutup daha kenara çekmek ister. Onu sýkýca baðlayýp kurtarmak ister. Neticede kendisinin ekmek teknesidir. Ama coþkun akan sel, Omar’ý da alýp sürükler. Omar, tam konaðýn önünden geçerken Kerim Aða’yý tekerlekli sandalyesinde otururken görür ve ona doðru baðýrmaya baþlar:
“Kurtar beni aðam. Sel aldý götürüyor beni. Kurtar beni aðam!”
Kerim Aða, hastalýðýndan dolayý yerinden kýpýrdayamaz. Sadece Ömer’in arkasýndan bakakalýr.
Ömer hala baðýrmaktadýr:
“Ýmdat. Beni kurtaracak bir adam yok mu?”
Etrafta Çerkez Kerim Aða’dan baþka kimse yoktur. Kerim Aða çaresizdir. Elinden hiçbir þey gelmez. Hastalýðýndan dolayý hiçbir þey yapamaz. Ömer’in ardýndan gücü yettiðince baðýrýr:
“Güle güle Omarým” der. Devam eder:
“Adam var, ama; hasta, bir þey yapamaz…
Anan da orada, baban da orada,
Gettiðin yer de güzel…
Oradakilere benden selam söyle.
Güle güle Omarým”
Yýllar sonra bu söz, Kadirli Halký aðzýnda bir deyim haline gelir. Kýzýp, bulunduðu yerden gitmek isteyenlere, mýzýkçýlýk yapýp oyunu bozmak isteyenlere, birine darýlýp oradan ayrýlýp gidenlere, iþini býrakýp çekip gidenlere velhasýl bulunduðu yeri terk edip gidenlere hep bu söz söylenir:
“Güle güle Omarým.”

Kaynak: Facebook Cezmi Yurtsever, Kadirli’nin Eski Fotoðraflarý Sayfasý Gökhan Afþar, Hacý Hüseyin Sözer, Ferudun Uçar. (Teþekkürlerimle)