Issýz bir sokaktý. Ne baþýnda ne de sonunda bir tabela olmadan , iþaretsiz ve levhasýz. Terkedilmiþ bir diyar gibi. Kafasýnda milyon tane soru iþareti ile ne yapacaðýný bilemeden yürüyüp geçerdi buradan. Çok defa evsizlerle karþýlaþtý bu sokakta. Onlarla sohbet ederdi. Bazýlarýna çýkarýp üç beþ bir yardým verdiði bile oluyordu. Hayatýnda çok kere muhtaç duruma düþmüþtü , bu yüzden insanlarýn ihtiyaçlarýný anlamakta üzerine yoktu artýk. Herkes köþesine çekilmiþ bu yalnýzlarý izlerken , o içlerinden biri gibi sýcak ve yakýn davranýrdý onlara karþý. Ýnsanlýðýnýn temel vazifesi görürdü bunu. Genç yaþta gelen baþarý onun havasýný deðil , insanlýðýný ve naifliðini yükseltmiþti. Herkesin aksine daha baþarýlý olup daha farklý bir hayat yaþayacaðýný beklerken o sanki hiç bunlarý baþarmamýþ gibi eskiye doðru giderdi. Kafasý baþka çalýþýyordu iþte. Hayatýnda þýmarýklýða ve kendini büyük görmeye yer yoktu. Çok arkadaþ kaybetti bunun yüzünden , belki biraz paradan da oldu. Fakat bu prensibini bozmamaya yeminli gibiydi. O diðerleri gibi olmayacak ve hep o bilinen adam kalacaktý.
Uzun zaman önce Ýzmir’de üniversite kazandýðý dönemde , bahis oyunlarýndan , arkadaþ arasý kumardan oldukça fazla para ve zaman kaybetmiþti. Kendini dersleri yerine oyunlara verince okulu da fazladan bir sene uzamýþtý. Bazen kazanýyordu da. Bu yeterli deðildi elbette kaybettikleri karþýsýnda. Anne ve babasýndan para alamýyordu. En iyi dostlarýnýda Ýstanbul’da , o iki kýtayý birbirine baðlayan güzel þehirde býrakmýþtý. Kabuðundan çýkmayý bekleyen bir kelebek gibi , doðum evresindeydi. Yeni bir þehir , yeni bir hayat , belki yeni dostlar. Ardýnda býraktýklarýna benzemeyeceklerdi belki ama hoþ vakit geçirmezse Ýzmir’in ne önemi olurdu ki. Kordon’da dolaþacaktý , Alsancaktan Karþýyaka’ya geçecekti. Her öðrencinin ilk zamanlarýnda mutlaka yaptýðý gibi tanýyacaktý yeni þehrini. Hayat ona güzel bir yerden bakmýþtý çoðumuzun aksine. Herkes daðlý tepeli , soðuk , eskiden kurtulamamýþ þehirlere giderken o Ýzmir’deydi. Güneþin her zaman insaný ýsýttýðý , denizin uçsuz göründüðü , Raký’nýn keyifle içildiði bir yerdeydi. Þanslýydý evet ama farkýndamýydý ?
Yalnýzlýða alýþmasý çok uzun sürmedi. Zaten lise döneminde de öyle çok sosyal bir adam sayýlmazdý. Teklif edilen yerlere gelirdi ama baþka türlü kimseyi davet edecek zahmeti göstermezdi. Ýçine kapanýktý. Elinde test kitabýyla geleceðini þekillendirmeye çalýþýr , soðuk merdivenlerde kendi hýzýyla yarýþýrdý. Bir soruyu diðerinden daha hýzlý çözme gayretiyle geçti lisenin bir zamaný. Sonra kendini buldu , dostlarýný buldu. Hayata yeni bir pencereden bakýverdi. Daha önce tatmadýðý duygularý tattý. Ýlk haytalýklar yapýldý daha sonra ilk kavgalar edildi. Okul futbol takýmýnýn vazgeçilmeziydi. Sol bekte fýrtýna gibi esmese de gürlerdi. Sol ayaðýna kaleye yakýn top geldiðinde deyim yerindeyse ‘’affetmezdi’’. Pek kontrollü olmasa da güçlü bir sol ayaða sahipti. Her güzel þeyin bir sonu olduðu gibi bu da bitiverdi onun için. Üniversiteye baþlayýnca seyreldi futbol maçlarý sonra nadir olmaya baþladý. Zaten ayaðýnýda sakatladýktan sonra bir daha oynamamaya karar verdi. Oynasa da aðrý yapýyordu dizi. Kendine zarar vermeye niyeti yoktu. Sonuç olarak artýk lise zamanlarý deðildi bunlar telafisi yoktu. Kendini geliþtirmeli , geleceðine bir yön vermeli ve hayatýný buna göre yönlendirmeliydi. Uzun bir süre yoktu artýk önünde. Mezun olduktan sonra Ýstanbul’a geri dönmeyi düþünüyordu ama keþke o gün okulun kantininde o kýzý görmeseydi...
Saçlarý kýzýla çalan renkte , gözleri elaydý. Dirseðini masaya dayamýþ , hafif inceden giyinmiþ , saçlarý rüzgarýn ritmiyle dans ediyordu. Sað eliyle saçlarýný soldan saða atýyordu. Belinin ortasýna kadar gelen saçlarý parlýyordu. Bizim ki bir kaç dakika gözünü alamadý dünya güzelinden. Soðuk bir suya düþmüþ gibiydi. Titremesi eksikti. Belki vücudu deðil ama içinde , derinde olan bir yerlerde titremenin alasý vardý. Elindeki kahveyi dökmediði için þanslýydý , çünkü kahvenin üstünden hala buhar çýkýyordu. Derse girmesi hiç bu kadar zor olmamýþtý. Kýzýn yanýnda oturanlarý , onunla konuþanlarý , yakýn duranlarý kýsaca herkesi ezberlemiþti. Mutlaka görüþmesi gerekiyordu onunla. Tanýþýp konuþmak ona kendinden bahsetmek istiyor hatta onun da sesini duymak istiyordu. Dayanamadý ve ‘’ Hocam çok sýkýþtým , lavaboya inebilir miyim ? ‘’ diye sordu. Hoca ‘’Oðlum , çocukmusunuz onbeþ dakika sonra ders bitecek ne tuvaleti ? ‘’ dedi.
‘’ Hocam valla çok sýkýþtým , bu aralar hastayým ondan oldu heralde ‘’ diye yalan söyleyiverdi. Bu çok sýk yaptýðý biþey deðildi ama buna muhtaç kalmýþtý. Elleri ayaklarý , kalbi o kýzla buluþmak onu tekrar görmek istiyordu. ‘’ Tamam hadi çýk ‘’ dedi hocasý. Bir kaç saniyeye kalmadý bizim ki sýnýfý terketmiþti bile. Koþar adýmlarla kantindeki ayný masaya doðru gidiverdi. Gözlerine inanmýyordu masada hala oturuyorlardý. Yanýndaki kiþi sayýsý azalmýþtý. Ýki kýz bir de erkek vardý þimdi. Erkeði tanýyordu bir alt sýnýftan Ertan’dý ismi. Efendi bir çocuktu o yüzden bunu sorun etmedi. Masaya doðru yaklaþtý ;
‘’ Nasýlsýn Ertan ? Nasýl gidiyor dersler ?
‘’ Abi saðol ya , valla götürüyoruz iþte. Þu Muhase... ‘’
Ertan’ýn Lafýný keserek araya girdi bizim ki
‘’ Hanýmefendiler , size de merhaba , nasýlsýnýz ? ‘’ diye oltayý atýverdi.
‘’ Teþekkür ederiz , seni sormalý ? ‘’ dedi Ertan’a yakýn duran , belli ki sýnýf arkadaþý olan kýz.
( Ya da bizim ki öyle olsun istedi )
‘’ Ýyiyim bende. Sizi çýkaramadým okuldan deðilsiniz heralde ‘’ diyerek attý kancayý dünya güzeline.
‘’ Ah evet ; dikey geçiþle yeni geldim. Bu ilk günüm kayýttan sonra. Afedersiniz ya , Nurçin ben bu arada. Siz ? ‘’
‘’ Be.. Berk ben. Memnun oldum..’’ Bizim utangaç adýný öðrenmiþti. Burda az kalsýn kendini belli ediyordu ama ucundan sýyýrmýþtý. ‘’ Hastayým da biraz , bende hava almaya çýktým sýnýfta öksürük tuttu tozdan ’’ diye de çevirmeye çalýþtý durumu. Kýzýn tebessüm ettiðini gördü. Galiba anlamýþtý. Kýzarýyor gibiydi bizim ki , yanaklarý al al olmaya baþladý.
‘’ Bizde kalkýyoruz þimdi ‘’ dedi Ertan’a yakýn duran kýz. ‘’ Hem Nurçin’e daha kampüsü gezdireceðiz ‘’ O an o da gelmek istedi ama tanýmadýðý iki insana nasýl eþlik ederdi ki ?
‘’ Aaa öyle mi ? Tabii , gezin kampüsü. Yardýma ihtiyacýnýz olursa bende gelebilirim ? ‘’ Sýnýrlarý zorluyordu Berk. Daha önce böyle açýlmamýþtý hiç. Kalesini terkeden kaleci gibiydi. Arkasý bomboþ önü tehlike.
‘’ Yok Berk ya çok saðol. Biz hallederiz. ‘’ dedi Ertan’a yakýn oturan kýz. Ertan belli ki ya derse girecekti ya da buralarda baþka bir iþi vardý kýzlar baþbaþa gidiyorlardý. ‘’ Tamamdýr , görüþürüz.’’ dedi bizimki.
Gidiþlerini seyretti. Arkalarýndan baðýrasý gelmiþti ama bu kadarý fazla olurdu. Zaten yeterince açýlmýþtý ona göre. Nazikçe teklifte etmiþti , bir o kadar nazik bir þekilde cevabýný da almýþtý. Gel zaman git zaman bir kaç kez daha görüþtüler fakat durumlar bizimkinin istediði gibi gitmedi. Kýzýn Ýstanbul’daki ailesi uzakta olmasýný istememiþler , Nurçin’de ailesini kýramamýþ ve Ýstanbul’a dönmüþ. Bir kaç gün sonradan aldý bu haberi Berk. Üzüntüsü anlatýlacak kadar hafif deðildi. Kalbi ilk defa böyle çarpmýþ , gözleri ilk defa bir kýzý böylesine görmek istemiþ , derslerde bir numara olan adam bu sýralar iyiden iyiye býrakmýþtý dersleri. Bir iki kere meyhanede gören de olmuþtu.
Nurçin’den ne bir ses ne bir haber vardý. Yýllardýr kalmýþtý aklýnda bu saçlarý ahenkle dans eden kýz. Taa ki o güne kadar…

Berk , üniversiteyi zor bela bitirdikten sonra Ýstanbul’a dönmüþtü. Þiþli’de tek odalý bir ev tutmuþ ve iþ hayatýyla meþguldü. Aklýnda binbir tilki ve gelecek düþüncesi vardý. Önemli bir hazýr yemek þirketinin Ýnsan Kaynaklarý’nda çalýþýyordu. Bu sýralar eksik bazý pozisyonlara personel seçmekle meþguldü. Þirkete bir Mutfak Koordinatörü aranýyordu. Bunun için hem çýktý alýnmýþ sayfalar olarak , hemde internet üzerinden bazý incelemeler yapýlýyordu. Bugün bazý görüþmeleri vardý. Üç aday gelmiþti ama henüz aranan kriterlerde biri yoktu. Günün son adayý gelecekti birazdan. Güvenlikten telefon geldiðinde ‘’Nurçin haným geldiler görüþme için’’ dendi..
O kadar kiþi arasýnda ‘’o kýz’’ olamazdý. Masasýnýn üstündeki daðýnýklýktan ‘’Nurçin Haným’’ýn özgeçmiþini buldu. Gözlerine ovalamak durumunda kaldý. Bu ya bir rüya olmalýydý , ya da bir þaka. Resimdeki kýz birebir oydu. Fazla vakti yoktu. Kapýsý çalýndýðý vakit yüreði titredi ; dili tutulmuþ ve elleri terliyordu. ‘’Buyrun’’ diyerek içeri davet etti.
Bu o kýzdý. Üniversite kantininde gördüðü , saçlarý kýzýl adý Nurçin olan. Kýz önce tanýmakta zorlandý ama Berk’in simasýnýn ona da yabancý gelmediði düpedüz belliydi. ‘’Hoþgeldiniz Nurçin haným’’ diyerek selamladý adayý.
‘’ Hoþbulduk Berk bey..’’
‘’ Ee bir þey içer miydiniz ? ‘’
‘’ Yok saðolun , giriþte arkadaþlar ikram ettiler.’’
‘’ Sizi tanýyorum galiba Nurçin haným , Ege Üniversitesi’ne gelmiþtiniz dikey geçiþle , bir müddet sonra da Ýstanbul’a geri dönmüþtünüz ? ‘’
‘’ Berk. Ah Berk bey evet , siz ilk tanýþtýðým kiþilerden biriydiniz. Ertan’da vardý yanýmýzda hatýrlýyorum. Sizi görmek ne güzel. Benim için unutulmaz bir görüþme olacak sanýrým. ‘’ Þüphesiz Berk içinde öyleydi. Belli ki Berk’in ona o zamanlar sevdalý olduðundan haberi olmamýþtý. Ya da varsa da üstünden yýllar geçmesine istinaden iki medeni insan tavrýyla yaklaþmýþtý. Yýllar içinde yüzü hiç deðiþmemiþti tutulduðu kýzýn. Aksine biraz kilo bile almýþtý o incecik kýz.
Aman Allahým bu detayý göremediðine lanet okudu Berk içinden bir anda. Özgeçmiþinin en üstünde 28 yaþýnda , Bayan ve evli yazýyordu… Bu kilolar yoksa ? Hayýr.. Çocuðu da mý vardý ?
‘’ Evet benim içinde öyle.. Güzel bir tesadüf. Evli olduðunuzu görüyorum.
‘’ Iýý evet. 3 senelik evliyim. 1 yaþýnda Sude isminde bir kýzým var.’’ Gerçekler çok çabuk çarpýyordu yüzüne. Evet , düþündükleri doðruydu. Nurçin üniversiteden sonra evlenmiþti ve artýk çocuðuda vardý. Heralde bir Ýnsan Kaynaklarý çalýþaný olarak en zor dakikalarý geçiriyordu. Keþke bu özgeçmiþi daha önceden görseydi. En azýndan görüþmeyi bir baþkasý yapabilirdi. Duygularýný bastýrmakta ciddi güçlük çekiyordu. ‘’ Maþallah , Allah baðýþlasýn..’’ diyebildi kýsa bir süreden sonra.
‘’ Ihh.. Lafý fazla uzatmaya gerek yok. Ben sizi tanýyorum. O yüzden zamanýnýzý almak istemem. Zaten referanslarýnýz ve çalýþtýðýnýz mevkiler bizim için yeterli. Size çalýþma þartlarýmýzý ve sözleþmenizi mail olarak gönderirim incelersiniz. Kafanýzda herhangi bir soru iþareti olursa bana sorabilirsiniz.’’
‘’ Çok memnun olurum. Gerçekten sizi görmek çok güzeldi. Ben mailinizi bekliyorum o halde..’’
‘’ Tamamdýr. Kendinize iyi bakýn..’’ Bunu söylerken sesi titremiþti. Bir anlýk gözgöze geldiler. Kýza yine çaktýrmýþ gibi hissetti kendini. Kapýya kadar uðurladý yavaþça. Gözleri dolmuþtu. Evliydi ve bir kýzý vardý. Üstelik bizim çocuktan deðil. Böyle hayal etmemiþti. Tuhaf bir hissiyat çökmüþtü þimdi içine. Þirket için gerçekten yeterli bir özgeçmiþi vardý. Bunu kabul etmese üstlerden bir sorgu alabilirdi. Kabul ederse de üniversite çaðýndan beri taze kalan o sevdasý bütün gün þirketin içinde dolanacaktý…
Nitekim gerekli görüþmeler diðer Ýnsan Kaynaklarý görevlileriyle yapýldý ve Nurçin , Berk’le ayný yerde iþe baþladý. Babacan bir tavýrla düþünüyordu artýk. Belki de çocukça hisler diye düþündü. Kapanmayacak bir yara deðildi. Nurçin Ýstanbul’a dönmeseydi belki herþey çok farklý olabilirdi ama bir olana bir de ölene çare yine bulunamamýþtý..

Bugün o ýssýz sokaktan geçmeden önce þirketten çýkarken Nurçin’in eþi , kýzýyla beraber onu almaya gelmiþti. Berk bu anlara ofisinin ön avluyu gören penceresinden þahit oldu. Öyle bir tebessüm etti ki , kadere bir küfür savurur gibi deðilde , onu almaya geldiklerine çok sevinmiþ gibi. Kendi de kalýn montunu giymiþ ve þirketten çýkmýþtý. Evine yakýn olan o ýssýz sokaktan geçerken yine Deli Necmi’yi gördü. Ona selam verdi. Bugün oturup dertleþecek hali yoktu. Bugün kendi kendine yetmeliydi bizim deli oðlan. Bugün yeniden ayaklarýnýn üzerinde durabilmeliydi…