Vapurda (1.bölüm)
Bugün sevdiðim insanlarý unutmak için belkide bir gün daha kazanmýþtým.Doya doya geçecek bir tutam saat hýzlýca akarken, zaman hiç olmadýðý kadar hoyratça beni tüketiyordu hemde sevdiðim tüm insanlar içimde benimle birlikte birer birer erirken. Ýzmir kordondan vapurla Karþýyaka'ya geçmek için koþturur bir vaziyette idim.Hava ne sýcak ne soðuktu boðucu bir nem genzimi yakan sigaraya eþlik ediyordu.Bugün nedense insanlar bir tuhaftý , bir þeylerin yarýþýnda idiler , yoksa sorumsuzca harcadýðým gençliðim artýk kendini sorgular bir hale gelmiþti de etrafýmdakilerin aslýnda normal de olmasý gereken yaþam çabalarý, beni tedirgin etmiþti ? Hastalýðýmý öðreneli çok olamamýþtý.ilk baþta sendelemiþtim öyle böyle deðil okkalý bir darbe yemiþ gibiydim.Ne yapacaðýmý bilmez bir halde kendimi nemden rutubetten nasibini fazlasýyla almýþ olan vapura atmanýn peþinde idim.Vakit geçtikçe, önceden saatlerce býkýp tükenmeden izlediðim insanlar artýk bol boyalý tablolarýn arka kesitlerinde kalmýþ silik tipler gibi görünür olmuþtu.Her zamanki keyfimden fazlasýyla uzak kalan bir seçim olarak geminin kýç tarafýna bir sýðýntý gibi yerleþmiþ , boþ boþ etrafýna bakýnan tuhaf tiplerle dolu güverteyi karþýma almýþtým.
Martýlar, keyiflice havayý silkelerken, deniz, dibindeki günahlarýný köpüklere karýþtýrarak dünyaya temiz bir umut vadedercesine salýyordu.Etrafýmdaki her þey, insanlar hariç, hayatý hiç olmadýðý kadar neþeli kýlýyordu yada hastalýðýmdan dolayý ben öyle görüyordum davetsiz gelen ölüm bana normal zamanda yaþayamadýðým mutluluklarý zorla hatýrlatmak istermiþçesine istekli idi ve beni kýsa zamanla tamamýyla bitirmeye de.
Onu gördüðüm ilk seferde gözlerimin bir yanýlgýsý sandým o daðýnýk kýzýl saçlar altýnda beni dik dik izleyen o hýrçýn gözler, bir panter çevikliðinde gözlerime saplanmýþtý. Orta yaþý biraz geçmiþ normal giyimli ama bakýmlý bir bayandý.Ýçimde böylesine tuhaf bir duyguyu hissetmeyeli çok olmuþtu hastalýðýmla daha da hýrçýnlaþan hormonlarým daha önce bastýrýlmýþ ve yahut gizlenmiþ ihtiraslarýmý kamçýlamýþ ve beni bu kadýnýn eline sere serpe býrakmýþtý.Yanýna sakince yaklaþtým.Vapurun içinde daha da sersemleþen rüzgar kadýnýn saçlarýnda bir melodi tutturmuþ onun kah alnýnda bir demet, kah yeþil gözlerinden bir salkým misali salýnmýþtý.Tam da karþýsýna oturdum, vapurun gürültücü sakinleri kaybolmuþ , bana illet rahatsýzlýðýmý bile unutturan bir melek, gökten dibime düþmüþtü.Çok tedirgindi öyle böyle deðil elleri titremekli, suratý aþýrý kaygýlýydý. Yavaþça tedirgin olmaya baþlamýþtým, sinirli bir koca,belki bir sapkýn yada kaçmakta baþarýlý olamadýðý karanlýk bir geçmiþ onun peþini býrakmamýþtý.
Aðzýmý açmamla kaynar sular sýrayla baþýma saçýlmaya baþladý.Kadýn olaðanca gücüyle bana baðýrmaya baþlamýþtý bir etrafýndakilere bakýyor daha sonra bana karþý kendini bilinçsiz hareketlerle savunmaya çalýþýyordu.Ne yapacaðýmý bilemedim ani bir refleksle kendimi geriye doðru ittim ve yavaþça uzaklaþtým.O an içinde hissettiðim tuhaflýk sarmallaþarak boðazýmý sýkmaya baþladý.Kadýn dýþýnda hiç kimsede bir tepki yoktu. Rüzgarýn terden sýrýlsýklam olan enseme soðuk soðuk üfleyiþi ile þokun etkisinden kurtuluyor daha sonra ani bir titremeyle kendimi kaybeder gibi oluyordum.Durdum herkesinde benimle birlikte duracaðýný farz ederek. Kadýn yorulmuþ ayaklý bir ölü gibi,salýnýyor arada kaçamak bakýþlarla etrafýný korkuyla dikizlemeye çalýþýyordu.O an her þeyin olmasý gerekenden çok farklý olduðunu tam olarak kavramýþtým.Kadýn ve ben haricinde kimse ne bir merak ne bir bakýþ, ne de bir arayýþ vardý.Boþ bir odada ikimiz yalnýz gibiydik sanki.Kadýn son bir gayretle kendini vapurun kýç tarafýna attý.Peþinden gittim ellerim ve ayaklarým titriyordu ama bu olamamalýydý sadece ufak bir heyecandý ama nedense içimi yarýp çýkaracakmýþçasýna bir þey beni içten içe parçalýyordu.

Sanki bir kara büyü, belki de þu an vapurun arka koltuklarýnda hastalýðýmýn etkisiyle uyuyorum ve bir karabasan görüyorum ve biri beni uyandýrýyor geriliyorum sonra acýktýðýmý hissediyorum ve her ne olduysa da gülümsemek için yalvarýyorum ahh !! gerçekten istediðim tek þey bu , olmalý evet bu olmalý lütfen....
Kadýna bakamadým gözlerinden korkuyordum.Uzaklara Konaðýn denizle birleþen kayalýklarýnda gözlerim dalmýþ bir vaziyette az önceki bitmiþliðin tükenmiþliðin etkisinden kurtulmaya çalýþýyordum. Ýlk baþta gözlerim gerilmeye baþladý , sonra istemsizce etrafý sorgulamaya baþladýlar sonunda yorulup tükeninceye kadar aradýlar ama hiç kimse yoktu.Bu saatlerde dolup taþmasý gereken bir yerde hiç kimse yoktu.Binalar , yollar, bahçeler bomboþtu ve tek bir hareketlilik canlýlýk belirtisi yoktu.En son yanýmýzdan geçen baþka bir vapurun bir hayalet gibi seyrederek gitmesiyle canlandým.Ama kadýnýn çok güçlü çýðlýðýyla, hiç bir fikrimin olmadýðý bu bilinmeze tekrar gömüldüm.
Kadýn bir þeyler söylemeye çalýþýyordu kekelemek ile saçmalamak arasýnda gidip geliyor anlatmak istediklerini bir türlü bana izah edemiyordu.Yutkunarak ve yavaþ hareketlerle kafasýný arkalarýnda oturan insanlara çevirmeye çalýþýyor bunu yaparken arada bana bakarak benden güç almaya çalýþýyor gibiydi.Açýklanmasý zor bir iç güdüyle sadece kadýna bakmak ve onun istemiþ olduðu gibi onlara bakmamak için kendimi zorluyordum aslýnda fazlasýyla korkuyordum.Sanki ruhsuz robotlar gibi kimisi hareketsiz kimisi ise kendi aralarýnda konuþuyor, tartýþýyor hatta bir kýsmý küfürleþiyordu. Çocuklara takýldý gözüm ne vardý ne oluyordu her þey normal gibiydi anormal olan bizler miydik.
O an kadýný omzunda tutarak kendime doðru döndürdüm ve aslýna benim bilmeyip onun önceden hissettiði veya bildiði neydi dercesine gözlerine sorgularcasýna baktým ve tam da o sýrada allak bullak olarak, deminki gürültülü güvertede tek bir çýt çýkmadýðý fark ettim. Yüzler anlamlý anlamsýz küçük büyük demeden hepsi birer cansýz manken gibi bize dönmüþ ve olaðanüstü bir açlýkla bizi seyrediyorlardý.