Oligarþi tevhidi; El mantýðý ile kamucu sahipliði kimi kiþilerin sahipliði yapmýþtý. Sahipliði olan kiþiler iradesini de üretim iliþkisinin yerine geçirmiþti. Bu öznel irade ile nesnellik kaybolmuþtu. Artýk mýsýr büyüyorsa El istediði içindi. Güneþ doðuyor; yaðmur yaðýyor; ya da yaðmur yaðmýyorsa ve siz tarlayý sürüp bakým yapýyorsanýz bunlar sýrf El istediði için böyle olan þeylerdi! El, nesnel temel düzlemin yerini almýþtý.

Öðretme yerine inandýrma baþlamýþtý. O Nemrut ya da Ýbrahim oluyorsa oligarþin tevhitle olan güç, öyle istiyordu. Üretim iliþkisini ele geçirmekle nefsine uyan (kiþi benciliðine uyan) kiþiler; bu sahiplik gücünü kolektif üretim hareketi üzerindeki illüzyonlarýyla tekrar kolektif oluþla (ortaklýk oluþla üretim yapýyordu, Ortaðým yok diyen El ortaklaþma (emeðe, köleye muhtaçlýk) üzerinde üretiyordu.

Nesnellik içinde üretime dönüþenler güya El iradesi olmakla gerçekleþen El buyruðu gibi anlaþýlýyordu. Üreten iliþkiler ittifaklý “ilahi birlik” yerine þimdi köleyi sömüren oligarþin birliði olan ortaklýk tevhitleri ortaya konuyordu.

Burada “bir takdirle malý mülkü ben verdim. Kaderleri ben tayin ettim” diyen El ile kolektif nefse karþý da “Ýnsan kendi nefsine uydu da” cennette kovuldu diyen El söylemlerinin içinde çeliþkiler aranmaz. Çeliþki arasanýz, siz konuyu anlamýyorsunuz demektir. El mantýki olaný; ya da çeliþmez olaný veya gerçek olan bir þeyi ortaya koymuyordu. El sadece sizi inandýrýyordu. Size dil döküyordu.

“Bak, Güneþ’in doðmasý onun emriyle olur” dediði kendi iradesi olmayan görüngü olan gerçeðin paralelinde de size; “ biz rýzk ve mülk sahipliðini de takdir ettik” der. Böylece Güneþ’in hayatýnýz üzerindeki hakiki etkisi mal sahipliði takdiri üzerinden geçiþen olmakla inanmanýza baský ve basýnç illüzyonu oluyordu.

El öðretmiyordu. Söylediklerini nedenli ile söylemiyordu. Laf aramýzda nedenleri o da bilmiyordu. Ama gerçeði belirterek; “onu ben öyle istedim”; “o þey bizim emrimizle o öyledir” demekle neden algýsý üzerine El’in iradesini oturmaktadýr. Neden ile Elin iradesi ayný olmaktadýr. Bu da illüzyondur.

Böylece El, “nedenle öðrenme” koþullanmasý yerine geçen inanma (illüzyon) olmakla, muazzam bir yanýlsama illüzyondu. Gerçek üzerinde sizi þaþýrtýp, inanmayý ortaya koyuyordu. Temel referans olan kolektif gerçeklik karþýsýnda El, efendi köle sahipli olan iliþkiye sizi inandýrýyordu.

Ýlah; grup sahiplikleri olan gruplarýn üreten iliþkiler ortaklaþmasýydý. Oligarþi El'lerin mülk sahipliði üzerinde olmakla, El'ler tevhidiyle oligarþi içindeki kiþiler ortaklaþmasýydý. Kolektif karþýsýnda; “El’inizin ortaklarý yoktur” diye haykýran El; nesnel yasalar nedenle ve kolektif yasalar nedenle dönüp dolaþýp El birliði olan El’ler tevhidi içinde oligarþin ortaklýða geliyordu. Tek olup birleþmek gibi otaklýktan, ortak oluþtan kaçýþ yoktu. Ama inanýcýlar ortak tanýmaz El’i, El’in kendi çevrimi üzerinde yaptýðý ortak tanýr lýðýný tevhit diye anladýlar.

Ön ittifaklar içinde; gruplarýn kendi dýþ üretim hareketleri vardý. Üretim hareketi sonucunda ortaya koyduklarý kolektif ürünler, yine gruplarýn kendi iç üretim iliþkileri üzerinde, gruplarýna daðýlýyordu. Bu durum kolektif saðlamalardý. Kolektif saðlatmalar þimdi oligarþi tevhidi (ortaklaþmasý) içinde ortaya konan ürünlerin; üretim iliþkileri düzleminde gruplara ve gruplarýn kiþilerine daðýlmasý yerine geçen “kiþi sahipliðine” aktarýlýyordu.

Ne bilinmezlikse (ne hikmetse) El üretmeyen, üreten kolektif sahipliklerin dolaysýyla da kiþisi sahipliðe geçiþleri olmayan baþlangýç zamanlarý içindeki; yazý da, yaban da var olan koyunlarýn, ineðin, mülkün ormanlarýn vs. sahibi olmayý aklýna getirmemiþti! El bu zamanlarda böyle bir savla ortaya çýkýp ihsasýný kurmamýþtý.

Yine ne bilinmez oluþun akýl erilmez ligiyle (ne hikmetse); totem gruplarýn koyun üretmek, inek beslemek, buðday yetiþtirmek gibi birer totem meslekleri de varken yine El hiç ortalýkta yoktur. Ve bu süreçler boyunca El sahiplik gücüyle bilinme ihtiyacý bile duymaz!

Yine ne hikmetse El, ön ittifaklý kolektif üretim hareketinin “artý ürün “ veren zenginlik kaynaklarýnýn biriktirilmesinden sonra bu ortaklýðý bozup; kendisine ortak tanýmaz oluþla kendisini ortaya çýkarmýþtý.

El kolektif ortaklýða karþýydý. Çünkü kolektif ortaklýk ortada iken kendisi ortada olamýyordu. El efendi olanlarýn; sahipliði olanlarýn, ortaklýðýna karþý deðildi. Tüm süreç sahiplerin ortak olmasý ve sahiplerin ortaklýktan ayrýlmasý olan köleci süreç mücadeleleriyle geçecekti.

Kolektiften kopuþla geçen süreçte, El anlayýþlý ortak tanýmazlýðýn ortaya koyduðu tedirginlikler, cinayetler, hýrsýzlýklar, darplar, savaþlar, suç ve cezalar vs. vardý. Tüm bu olup bitenler karþýsýnda El; çeliþkilerin sanki kendi takdiri içinde oluþan yansýmalar deðilmiþ gibi ayný söylemlerini bu kes de bu yeni durumlarý açýklamaya neden gibi söylemektedir.

El, kolektif yapý karþýsýnda; kolektif yapýyý bozmak ve kiþi benci nefisleri ortaya çýkarmak için kiþisi sahipliðini ortaya koydu. Yasak meyve ya da yasak ürün anlayýþý bir bilinç durumundan baþka bir bilinç durumuna geçen alýþmadaki açý sapmasýdýr.

Kolektif sahiplikten, kimi kiþilerin kiþisi sahipliði olmasýný söyleyen bir anlama içine geçiyordunuz. Kolektif yasaya göre kolektif sahiplikler, kiþi eline geçmemesi gereken kiþisi tasarrufa kapalý olan anlayýþtý. Bu nedenle herkesin olan; kolektif olan þeyler; kiþisi tasarrufa kapalý olmakla yasak ürün; ya da yasak meyveydi. Ýleri süreç koþullarý içinde siz yasak ürünü bin bir tür yasaklar içinde oluþlarýyla söyleyecektiniz.

Örneðin; sahipliði olan kiþilerin malý, mülkü size yasaktý. Kiþi mülkü size yasak ürün olup haramdý. Ve büyük günahtý. El kolektifin yasak ürününü kendi kiþisine veriyordu. Buna;” iyilik te (malý mülkü verip daðýtmak ta) benden; kötülük te benden (mal mülk vermeyip sizi köle kýlmak ta benden) diyordu.

Siz kolektif olanýn cennetinden çýkmýþ bu kez de ileri süreçler içinde kiþisel tasarruf olanýn cehennemine düþmüþtünüz. Bu kez de ben verdim dediði þeyle cennetten çýkýp cehenneme düþmenin faturasýný size yüklüyordu. “Onlar yasak meyveyi yemekle, nefislerine zarar verdiler” diyordu.

“Nefislerine uydular” sözünü bu kes de ileri tarihte ileri süreçlerin anlam durumuna göre söylüyordu. El, köleliðe boyun eðeceklerde taþkýnlýk beklemiyordu. El ne nedenselliði biliyordu. Ne de geleceði biliyordu. Zaten ihsas amacý da bilmek deðildi.

El’in ihsas ve ihdas amacý mülkün sahibi olup; sahibi olduðu mülkü istediðine vermek; istemediðine de vermemekti. Her þeyi bilir olma sýfatý çok sonradan El’in üzerine giydirilmiþti. El’e giydirilen bilir olma sýfatýnýn kiþi üzerindeki baský ve basýncý da El’in sahiplik sýfat þiddetini artýran bir kiþi öðrenmesi olacaktý.

El’in sahiplik basýncý kiþilerde boyun eðiþ olmakla amaçlanmýþtý. Bu boyun eðiþ içindeki kiþiler bu boyun eðiþe raðmen giderek taþkýnlýklar yapmaya baþladý. Çünkü kiþiler kolektifin sahipliði olan yasak meyveyi yitirmeleriyle ve sahiplerin de yasak meyveyi yemeleriyle kiþiler iyiyi kötüyü bilmeye baþladý.

El ummadýðý durum içinde gördüðü bu taþkýnlýðý da yine kiþilere yükleyecekti. Taþkýn kiþiler için “nefislerine uyup, kendilerine yazýk edenler” diye açýklýyordu. Taþkýnlýklar El’i de akýllý kýlýyordu. Taþkýnlýklar nedenle El her þeye gücünün yetmediðini gördü.

Bu kez hem tehdide baþvurdu. Hem de yeniden vaat vermeye öðüt etmeye sarýldý. Buna uyarý sakýndýrma dese de güç yetmezliðin nasihat etmesiydi. El zaten her þeye gücü yeter olmakla; her þeye sahiplikle de ortaya çýkmamýþtý.

Görüp, biliyordu ki El, kendisinden önceki kolektif yapýlar El’in gücü yeten bir irade durum deðildi. Kolektif El’in gücü ile olmamýþtý. El’in gücü, El’in kendi sahipliði kadardý. El’in gücü sahiplik alanýnda geçerliydi.

El, ne her yerin sahibiydi; ne de her þeyin sahibi deðildi. Ýlk baþlarda hiç böyle bir iddiasý da olmamýþtý. Örneðin: “ Ben göklerde ve yerde olan mülkün sahibi olaným - EL’i -“ diyordu. Bu El’in sahiplik tasarrufunun sýnýrlý olmasýydý.

Gök ve yer; yukarý denen gök topraklarda oturan Akad ve aþaðý topraklar olmakla yer denen arazide oturan Sümer ittifakýydý. Bu nedenle El’in mülk sahipliði de gök olan Akad ve yer olan Sümer ittifakýyla sýnýrlýydý. El’in sahipliði bu ittifakýn ne daha fazlasýydý ne daha azýydý. Mýsýr; Amon-Ra olan El ittifak lýðýnýn mülküydü. Persya da Mazdeki yapýlý ittifaklarla Ahura Mazda’dan denen baþka bir El mülküydü.

Gök’te ve Yer’deki mülkün sahipliði de baki deðildi. Mülk El’den El’e geçiyordu. Eðer Akad ve Sümer ittifaký kendilerini yýkan; mülkünü de Elam’ýn El ’ine kaptýran Elam ittifaký gibi maden ocaðý iþleten bir mesleði bilmiyorlarsa; Gök’te ve Yer’de olan mülkün sahibi olan El yine her þeyin sahibi deðildi.

El; Gök te ve Yer de artýk sürece hem sahipler hem köleler nazarýnda ikili bakýyordu. Hem iyiler (mülk verilmekle iyiliðe uðrayanlar) ve hem de kötüler ( mülk verilmekle mülkten uzak) nazarýnda sürece kakýyordu. Bu ikili bakýþ içinde “kendilerine yazýk edenler” Nemrut gibi zalimler olduðu gibi cennette kovulmaya neden olan El size de uðrar türü piyango vaatlere kanan nefsani oluþlardý da.

Artýk ezen ve ezilen sýnýflar arasýnda bir yandan sömürüye yardým eden; bir yandan da ezilen öfkeye sabýr ettiren, ezilen öfkeyi þunla bunla yatýþtýran asalak sýnýf ortaya çýkmýþtý. Bu ikilem içinde asalak olmakla lümpen dediðimiz din adamlarýna “ nefislerine yazýk edenlerdendi “ söylemi ile anlatacaklarý ve yorumlayacaklarý çok konu çýkmýþtý.

Baþlarda El kendi topraðýný verdiði insanlara “El’in adamý” diyordu. Þimdi de El; din adamý olan vaizlere El adamý (insaný) diyordu.

El, Ýleriyi hesaplamamýþtý. Mal yüzünden ilk kan dökülünce þaþkýna döndü. Koyun uysallýðýnda olan köleler, Uysal köleler El takdirli yaþam içinde katýr gibi inatçý olmayý da öðrenmiþti. El, þimdide Ortaya konan nemrut zalimliði ile Spartaküs dirençli köle fenalýklarý karþýsýnda sürece ikili bakýyordu.

Kolektif karþýsýnda kendisinden baþka irade tanýmayan El, þimdi “nefis” diyerek kölelerin de iradesine dikkat ediyordu. Daha dün göðsünü þiþire þiþire “Mülkün sahibi benim. Ben El Mülküm. Ben El Melik. Ben El Malikim. Ben mülkümü istediðim gibi istediðim kiþilere verdim. Veya ben mülkü istemediðim kiþilere de vermedim diyen El; köprülerin altýnda çok su geçmesiyle aðýz deðiþecekti.

Burada neden diye sorulmaz. Çünkü neden dediðiniz yere El’in iradesi oturup; neden yerine El’in iradesi oluþmaktadýr. Neden deðildi ama nedenmiþ gibi davranýyordu. El’in bu aðýz deðiþtirmesi içinde; mülk sahiplerinden doðan zulmü de üretim aracý yokluðundan ve çalýþma alaný yokluðundan doðan saðlayamama hýrsýzlýðýný, saðlatamama olan cinayetlerin iþlenmesini “benden deðil” diyordu.

Bu durumlarda nefis gibi; takdir bende derken k olan kazaya da benden deðil gibi ayný cümleleri tekrarlamakla ayný cümleler bu yeni duruma göre yeni anam kazanýyordu. Ayný söylemler duruma göre oluþan anlamla, ayný cümlelerin baþka bir mana inandýrmasýna yorum olacaktýlar.

Kendisinin bile yadsýyamayacaðý sebebiyetinin, nedence gerçekleri karþýsýnda, kendine göre söylem yapacaðý durumla nefis sözcüðünü çok kullanacaktý. Neden sel oluþlarda bilgi gidecek, her þey nefis oluþ ve tahrik oluþla anlatýlacaktý. Kendisi kolektif ortaklýðý bozmaya vesile neden olmuþtu.

Bunu unutacaktý. Kimi insanlar takdirle mal sahibi olmuþtu. Kiþi sahipli nefsi süreç mal sahiplerinin ortaklaþmayý bozmalarý olmuþtu. Bozulan ortaklýðýn iç ortamý cehenneme (ortak sýz lýða) dönmüþtü. Mülksüz köle kiþiler cehennemde kendi öncesine baktýðýnda, kendi öncesindeki kolektif oluþa cennet diyordu.

Ezilenler þimdiki köleci duruma, cennetten kovulmanýn hak ediþi diyordu. Bu duruma göre mal sahibi efendiler yasak ürünü (kolektife ait malý) yemekle aslýnda günümüze kadar cennette kalmýþlardý. Yasak meyveyi kaybetmenin suçluluðu ezilenler üzerinde kalmýþtý. Bu nedenle cehenneme tevekkül ediyorlardý. Kolektif sistemde çýkmak için tekil takdirlere vesile olan nefis, þimdi de köleci sistem çalkantýlarý içinde þeytana uyan nefis olmuþtu. Þeytani nefis; El mülkünü size de verebilir. Sizi de mülk sahibi yapabilir” diyen vaatçe kananlardý. Artýk yeni nefis cennette kovulmaya gerekçe olan olmakla aldanan, nefisti. Onlar "nefsine uydu". Aldatan nefisler cennetteydi ama bu illüzyondu.