Üzerinde beyaz gömlek
Þalvar giyer Adanalým.
Elinde küçük bir çömlek,
Tava yapar Adanalým.

Sekiz köþeli þapkasý,
Basýlmýþ ayakkabýsý,
Açýktýr gönül kapýsý,
Yelek sever Adanalým

Elinde tesbih var gezer,
Domatese býçak çeker,
Kavunu koklayýp sezer,
Karpuz keser Adanalým.

Efendi, aðýrbaþlýdýr,
Yüreði pek sert, taþlýdýr,
Her haliyle telaþlýdýr,
Yeldir, eser Adanalým.

Yalan dolan olmaz onda,
Adamlýk var kitabýnda,
Yanlýþ yoktur hesabýnda,
Dürüst olur Adanalým.

Sýcaktýr güneþi yakar,
Ýçinden nehirler akar,
Tüfek alýp göðe bakar,
Arþa sýkar Adanalým.

Seslenir, “bir bakale” der,
Severse seni dost eder,
Birlikte ölüme gider,
Yüze çýkar Adanalým.

Ýçinde kötülük yoktur,
Dað gibi sevgisi çoktur,
Esirgemez, sözü toktur,
Lafý çakar Adanalým.

Bir yiðitlik var özünde,
Hiç korku yoktur gözünde,
Baþkalýk var her sözünde,
Kalbe akar Adanalým.

Sever Adana kebabý,
Ayýrmaz ondan þalgamý,
Bulunmaz hiç derdi gamý,
Yürek yakar Adanalým.

Sesi gür, biraz kabadýr,
Hepsi gönülden babadýr,
Her biri yiðit, bahadýr,
Surlar yýkar Adanalým.

Cömert, yüreði zengindir,
Alçak gönüllü, engindir,
Sinirlenmez hep dingindir,
Gönül kurar Adanalým.

Toroslar kadar yücedir,
Hiç kibirlenmez ecedir,
Dillere destan hecedir,
Kalpler yakar Adanalým.

Yozcu’m sen de buralýsýn
Özde Çukurovalýsýn,
Bak doðuþtan yaralýsýn,
Güzel bakar Adanalým.

Hakan Yozcu
29.04.2020
Gazimaðusa KKTC