Gülleri gezerken bülbül,
Baktı, bir sürü gonca gül.

Birine kondu uçarken,
Ötmeye başladı derken.

Ötmeyince açmaz sandı,
Hem öttü, hem içi yandı.

Göz goncada; öttü, öttü,
Yorulunca, uçup gitti.

Geri geldi dinlenince,
Kondu goncayı görünce.

Ya açtığını görecek,
Ya da öterek ölecek.

Bitkin düştü, biraz daldı,
Uyanınca şaştı kaldı.

Gonca çoktan açılmıştı,
Bülbül gene kaçırmıştı.

Her seferde böyle olur,
Bülbüle yorgunluk kalır.

Goncaların açışını,
Hiçbir bülbül görmemiştir.

Demem o ki, hiçbir bülbül,
Muradına ermemiştir.

Abdullah Haktankaçmaz
(Vaveyla adlı Şiir kitabımdan)
ah6334@gmail.com