Sen gül ki, sen bil ki;
Yaşama neşe saçılsın,
Sen gül ki, sen bil ki;
Goncalar hepten açılsın.

Sen gül ki, sen bil ki;
Her cana canlar katılsın,
Sen gül ki, sen bil ki;
Yatakta rahat yatılsın.

Sen gül ki, sen bil ki;
Umutlar hep çiçek açsın,
Sen gül ki, sen bil ki;
Düşmanların keyfi kaçsın.

Sen gül ki, sen bil ki;
Özümdensin nazlı bala,*
Sen gül ki, sen bil ki;
İstiklâl hep baki kala.

Sen gül ki; sen bil ki;
En değerli nimetimsin,
Sen gül ki, sen bil ki;
Benim sonsuz servetimsin.

Sen gül ki, sen bil ki;
Gönlüme sevinçler dolsun,
Sen gül ki, sen bil ki;
İstikbal aydınlık olsun.

Sen gül ki, sen bil ki;
Bu gün bir küçüksün sen ki,
Sen gül ki, sen bil ki;
Yarın en büyüksün belki.

Sen gül ki, sen bil ki;
Hayat olsun iyi, farklı,
Sen gül ki, sen bil ki;
Atim de aklında saklı.

Sen gül ki, sen bil ki,
Kaderim baştan yazılsın,
Sen gülmezsen, sen bilmezsen,
Halkıma mezar kazılsın.

*Bala : Küçük çocuk, yavru.

Abdullah Haktankaçmaz
(Vaveyla adlı Şiir kitabımdan)
ah6334@gmail.com