Burada nokta koyulmasýný istiyorsun. Neden? Çünkü yaþamýnýn devamýný diðer insanlarýn öðrenmesini engellemek düþüncesindesin. Senin hayatýn bir roman olacakken bir hikaye bile olamadan sonlandýrýlmasý okura nasýl açýklanabilir? Bu sorularýn cevabýný vermiyorsun. Yaklaþýk on aydýr susuyorsun, belki de daha aylarca, yýllarca susacaksýn. Gözlerini okuduðun kitaptan hiç ayýrmadan söylenenleri duymuyormuþ gibi davranýyorsun. Okuduðun bir roman. Aslýnda pek bu kitabý okuyor da sayýlmazsýn, çünkü kitap kapalý ama gözlerin kitabýn kapaðýnda takýlý kalmýþ. Eser Attilâ Ýlhan'ýn. Atilla deðil, Attila da deðil; Attilâ, yani iki “t” ve bir de “a” harfinin üzerinde inceltme iþareti var. Yazarýn adýnýn doðru yazýlýmý bu mu diye düþünüyorsun!
     Adý Sokaktaki Adam olan bu romandaki bir orospu karakter dikkat çekiyor: Meryem. Gerçi sen orospu denilmesinden hiç hoþlanmýyorsun ama Meryem bunu hiç umursamýyor. Ýliþki kuracaðý kiþileri seçme hakký sadece erkelerde deðil, kendinin de bu hakka sahip olduðuna inanýyor ve bunu eylemlerine yansýtýyor.
     Oysa bundan sonraki geliþmelerle ilgili baþlýklarý aktarmýþ, çýkacak eserin bir hikaye deðil bir roman olmasýný istediðini söylemiþtin. Neydi bu baþlýklar?
     -Devlet tarafýndan yerleþtirildiðin dört katlý yurtta üç sene kalmýþsýn üçüncü kattaki iki kiþilik bir odada, en üst katta da etüd odasý ve kütüphane bulunuyormuþ, yemekhane giriþ katýnda yer alýyormuþ, yurt okuduðun liseye çok yakýn olduðu için yürüyerek okula on dakikada gidilebiliyormuþ,
     -Lise ikinci sýnýfta iken bir yurt çalýþaný tarafýndan taciz edilmiþsin, erkeklere karþý duyduðun güvensizliðin bu olaydan sonra daha da artmýþ,
     -Lise son sýnýfta iken annen ölmüþ ve ölmeden birkaç ay önce o adam tarafýndan terk edilmiþ, buna sen hiç üzülmemiþsin.
     -Liseyi bitirdikten sonra çalýþma hayatýna atýlmýþ, özel bir okulda büro elemaný olarak iþe baþlamýþsýn, ne yazýk ki burada da bir idareci tarafýndan taciz edildiðin halde iþini kaybedebileceðin korkusuyla sesini çýkaramamýþsýn,
     -Ýþe girdikten birkaç ay sonra küçük bir ev tutup yurttan ayrýlmýþsýn, iki sene tek baþýna ama mutlu bir hayat sürmüþsün. Daha sonra çalýþtýðýn okula yeni atanan bir öðretmene yani Tahir'e gönlünü kaptýrmýþ ve onunla evlenip hayatýnýn en mutlu günlerini yaþamýþsýn; ama eþin bir trafik kazasýnda can verince tekrar hüzün dolu, çileli günlerle dolu bir hayatýn içinde kendini bulmuþsun. Tahir'in acýsýna katlanabilmek için içki içmeye baþlamýþ, daha sonra da uyuþturucuya alýþmýþsýn. Ýþe zamanýnda gitmiyor ve birçok görevi ya yanlýþ yapýyor ya da yapmayý unutuyormuþsun. Okul müdürü buna daha fazla tahammül gösteremeyip iþine son vermiþ,
     -Ýþsiz kalýnca uyuþturucuya verecek para da bulamamýþsýn, torbacýdan birkaç kere ileride öderim deyip birkaç doz almýþsýn ama sonunda o da artýk parasýz veremiyeceðini, istersen sana iyi para kazanabileceðin bir iþ bulabileceðini söyleyip adýnýn ne olduðunu sormadýðýn herkesin “Abla” dediði zengin ve yaþlý bir kadýnla seni tanýþtýrabileceðini söylemiþ,
     -Abla seni çok sýcak karþýlamýþ, hatta daha ilk görüþte sarýlýp seni öpmüþ; çünkü yirmi sene önce uyuþturucu yüzünden kaybettiði kýzýna çok benziyormuþsun. Tabii bunu yýllar sonra öðrenmiþsin.
     -Abla, randevuevi iþletiyormuþ. Sana iþin kurallarýný anlatmýþ: Müþterilerin seçimini o yaparmýþ, müþterilerle buluþma yeri olarak bir lüks otel kullanýlýrmýþ, özel bir araç kýzlarý götürür ve getirirmiþ. Müþterilerin hepsi zengin iþ adamlarý olmasýna raðmen kesinlikle onlarýn istediði bir mekana gitmek yasakmýþ. Çünkü sapýk eðilimleri olan kiþiler karþýnýza çýkabilirmiþ. Nitekim geçen ay kurallara uymayan bir kýzýný kaybetmiþ ve seni de onun yerine alacakmýþ,
     -Müþteriden alýnan ücretin miktarýný kýzlar bilmezmiþ, elden kýzlara para vermez ücretlerini günü gününe bankadaki hesaplarýna yatýrýrmýþ,
     -Senin uyuþturucu kullandýðýný öðrenince aklýna kaybettiði kýzý gelmiþ olmalý ki çok sinirlenmiþ. Tedavi olman için seni ikna etmiþ ve bizzat kendi seni defalarca Amatem'e götürmüþ. Bir yýldan biraz fazla bir zaman sonra bu illetten kurtulmuþsun.
     -Hapishaneye düþmüþsün. Suçun neymiþ? Taammüden öldürmeye teþebbüs. Kimi? Babanýn yerini alan, sonra da anneni periþan bir halde býrakýp giden o sapýk adamý... Neyse ki adamý öldürmeyi becerememiþsin!
     -Abla'nýn çabalarýyla ve çýkan bir afla bu suçtan dolayý iki sene hapis yatmýþsýn. Abla, sana en iyi avukatlarý tutmuþ, gardiyanlarý, hapishane müdürünü ayarlamýþ, adeta ortalýða para saçmýþ. Neden? Kýzýný kaybettikten sonra bir de kýzýna çok benzeyen seni kaybetmeye dayanacak gücü yokmuþ.
     -Yýllar sonra abla, yaþlýlýðýn ve hastalýklarýn bir sonucu olarak elden ayaktan düþmüþ. Hastalýðý süresince sen müþterilere gitmeyi yani çalýþmayý býrakmýþsýn. Çünkü abla böyle istemiþ, seni hep yanýnda görmeliymiþ. Ablanýn villasýna taþýnmýþsýn.
     -Abla çok acý çekiyormuþ. Bu acýnasý durumu aylarca sürmüþ ve bir gün sana “Güzel kýzým, artýk dayanamýyacaðým. Ne olur beni bu acýlardan kurtar!” diye yalvarmýþ. Aslýnda mesaj çok açýkmýþ, ama sen gene de acaba ne yapabilirim, çektiklerine baþka türlü nasýl son verebilirim diye uzun uzadýya düþünmüþsün. Abla, ölmek istiyormuþ, ama onu nasýl öldürecekmiþsin? Bunu yapamazmýþsýn. Hayýr hayýr yapmalýymýþýn! Bir romanda okumuþsun, ensedeki bir noktaya iðne batýrýldýðýnda kiþi hiç acý çekmeden anýnda ölüyormuþ ve hiç kimse de bunun cinayet olduðunu anlayamýyormuþ. Tek çözüm bu uygulamaymýþ ve kendini bunu yapmak zorunda hissediyormuþsun. Yapmýþsýn. Bunun bir cinayet mi olduðunu sorgulamýþsýn ve sonunda ötanazi olduðuna karar vermiþsin. Abla'nýn istediði açýkça söylemese de buymuþ ve sen de onun acýlarýný bitirmek için önce uyku ilacý içirmiþ, iyice dalmasýný bekleyip iðneyi boynuna batýrmýþsýn. Þansýn yaver gitmiþ, bir kerede öldürücü noktayý bulmuþsun. Abla son nefesini verdiðinde yüzünde hafif bir gülümseme belirmiþ ve bu gülümseme sýk sýk gözlerinin önüne gelmiþ.
     -Abla öldükten sonra vasiyeti ortaya çýkmýþ ve bütün mal varlýðýný sana býraktýðý anlaþýlmýþ. Neler yokmuþ bu mallar içinde neler! Daireler, dükkanlar, arsalar... Üç bankada da kabarýk hesaplar.
     Þerife hanýmefendi, dilsiz fahiþe! Madem ki bu hikayenin/romanýn tamamýnýn yazýlmasýna izin vermeyecektin bunlarý yani bu olaylarýn baþlýklarýný neden anlatmýþtýn?
     Sevgili okur, bazý eserlerde kahraman ya da kahramanlarýn müdahalesi ile karþýlaþýlaþýlýr. Ýstekleri vardýr, uymak zorundasýnýz; yazmayý engelleyebilirler, son vermek zorundasýnýz. Hikaye/roman kahramanlarýnýn hayali birer varlýk olduðunu düþünmeyiniz, onlar belki de anlatýcý kadar canlý kanlý yani somut birer varlýktýrlar!
SON