Altý yüz senelik Osmanlý Devleti, yýkýlmýþ, saltanat ve hilâfet kaldýrýlmýþ, yerine kurulan “Cumhuriyet” hükümeti daha kurulduðu günden itibaren , hedeflediði “ Garp Medeniyeti” istikametinde hýzla önemli ve radikal kararlar almaya baþlamýþtýr.
1923’ den 1930’lara kadar aralýksýz devam eden bu zecrî “inkýlâplar” ile Türk toplum hayatý, gelenekten koparýlýp, giyim kuþam, alfabe, dil itibariyle tamamen Avrupa taklitçisi bir topluma dönüþtürülmeye çalýþýlýr.
Bütün bu “inkýlâplar” yapýlýrken, Osmanlý’dan kalan ne varsa redd-i miras eden Cumhuriyet hükümeti, tarihi soy kütüðünü ne Selçuklular’a, ne Gazneliler’ e, ne Karahanlýlar’a, ne de Oðuzlar’ a baðlamak niyet ve düþüncesindeydi; ”… Hristiyan Batý’ yla el ele veren þaþkýn müstaðribler(Batý hayranlarý), mezbuhâne (boðazlanýrcasýna) bir gayretle Osmanlý’ ya,Ýslâm’ a, tarihe saldýrdýlar. Hititler’ in, Sümerler’ in sahneye çýkarýlýþý sýrf Osmanlý’ yý unutturmak içindi. Bu uðurda her vesile meþrû görüldü,her vesile ve her vâsýta…” 1
Böylelikle, sözüm ona Türk insanýna yaklaþýk olarak , on asýrlýk Ýslâm’ la hemhâl oluþunun bir kýymet-i harbiyesinin bulunmadýðý, aksine mitolojik aðýrlýklý bir toplum tarafý aðýr basan Etiler ve Sümerler’ in aslî selefi olduðuna inandýrmaya çalýþýlýr.
     “…T.C.’ nin kuruluþunu tâkibeden yýllarý þöyle bir hatýrlayalm: 1920’ li yýllarýn ikinci yarýsý, yeni rejimin oturtulmasýna yönelik düzenlemelerin gerçekleþtiði yýllardýr. 1930’ lu yýllar ise, daha çok yeni düzenin düþünsel temellerinin oluþturulmaya çalýþýldýðý, baþka bir deyiþle, yeni Cumhuriyet’ in kimlik ve ideolojisinin temellendirilmeye çalýþýldýðý yýllar olarak deðerlendirilebilir….” 2
     2-11 Temmuz 1932’de toplanan Birinci Tarih Kongresi’ nde alýnan kararlardan dikkat çeken hususlara baktýðýmýzda :
     “ -Türkler’ in Anadolu’ ya Orta Asya’ dan geldikleri,
      -Türkler’ in yeryüzünde gözüküþlerinin M.Ö. 9000, belki 12.000 ve belki de 20.000 yýl kadar önceye götürülebileceði,
     -Osmanlý’nýn izlediði siyasî ve kültür politikalarý sebebiyle, Türkler üzerinde olumsuz etkiler yaptýðýndan; bu dönemin hiçbir þekilde soy kütüðü referansýna dahil edilemeyeceði,” ne dair kararlar alýndýðýný görüyoruz.
     Bu tezler çerçevesinde þair Faruk Nafiz Çamlýbel ” ÖZYURT” isimli manzum tiyatro eseri ile Türkiye’ de etkisi uzun yýllar sürecek olan bir “Orta Asya Edebiyatý”ný baþlatýr.
Daha sonra ismi “ Türk Tarih Kurumu” olacak olan “Türk Tarihi Merkez Heyeti” nin ilk hazýrlayýp, 100 adet bastýrdýðý, 600 küsur sayfalýk kitap olan “ Türk Tarihinin Ana Hatlarý” isimli yayýnda daha sonra “Türk Tarih Tezi” ismini alacak olan tez bütün detaylarý ile açýklanýr.
     Ancak , Cumhuriyet dönemi resmi tarih görüþünün temellerinin atýldýðý kongrede, bu teze en sert eleþtiriyi ; Kurultay’a davet edilen tarihçiler arasýnda bulunan Prof. Dr. Zeki Velidi Togan (10 Aralýk 1890-26 Temmuz 1970 )yapacaktýr.
Zeki Velidi Bey’ in bu itirazlarý karþýsýnda, Atatürk’ ün yakýn çevresinde bulunan Reþit Galip, Þemsettin Günaltay vd. bazý kiþiler kendisine yönelik aðýr ithamlarda bulunurlar.
Kendisine yönelik bu linç kampanyasý, -belki de sonradan yapýlan tehditler- sonucunda Ýstanbul Üniversitesindeki tarih muallimliði görevinden istifa eder ve Avusturya’ya gider.
      Oradan da bu konuda Mustafa Kemal’ e bir mektup yazacaktýr. Cumhurbaþkanlýðý Arþivinde 01018843 numara ile kayýtlý bulunan bu mektup ile;
Kongrede sunduðu tebliði sebebiyle. kendisine isnat edilen; mehaz sahtekârlýðý, vatan hainliði ve Avrupa ilim çevreleri nezinde milli tarih sahasýndaki faaliyetlere karþý propagandada bulunduðu suçlamalarýna cevap verir ve bu konuda kendisini kimlerin ve ne maksatla suçlayýp karaladýklarýnýn sebeplerini ayrýntýlý bir þekilde açýklayarak, kendisine yapýlan suçlamalarýn doðru olmadýðýný gerekçeli bir þekilde anlatýr.
Kongredeki bu düþüncenin uzantýsýndaki en dikkat çekici konularýndan birisi de “kranyometri” olarak bilinen kafatasý ölçümleridir. Bir yerde üstün ýrk tezine hizmet edecek þekilde Türkiye’de 1931 senesinde Anadolu’daki toplam 64.000 kafatasý üzerinde ölçümler ve deðerlendirmeler yapýlýr.
      Benzeri bir uygulamada 1936 senesinde Türk Tarih Kurumu Baþkaný Prof. Afet Ýnan’ýn emriyle, Dil-Tarih-Coðrafya Fakültesi (DTCF) Antropoloji bölümünde Profesör Þevket Aziz Kansu baþkanlýðýnda bir heyet tarafýndan Mimar Sinan’ýn mezarý açýlarak kafatasý ölçülür. Amaçlanan husus, Sinan’ýn Türk olup olmadýðýný incelemektir. Ancak Koca Sinan’in kafatasý incelendikten sonra tekrar kabrine konmaz.
      Kafatasçý heyet bunca yaptýðý araþtýrmalar sonucunda Türk ýrkýnýn kafatasýnýn brakifesal, Avrupa ve Afrika ýrklarýnýn ise dolikosefal olduðuna karar verir. Ancak bunun tabii ki dünya bilim literatüründe yeri yoktur. Devlet olarak sadece bizim hüsnü kuruntumuzdur.
Netice itibariyle; sýrf Selçuklu ve Osmanlý medeniyetlerini yok saymak üstüne kurgulanan bu tez , zaten bilim çevrelerinde pek itibar görmeyip, kýsa bir süre sonra gündemden düþecektir.
Bu sözde Tez’ in, gerçek dýþý bir ütopik senaryo olduðunu anlamak için de zaten öyle tarihçi akademisyen olmamýza lüzum olmayýp; aklý baþýnda bir okur-yazar olmak yeter de artar idi…

Salih Zeki Çavdaroðlu
18 Ekim 2020

D ÝP NOTLAR :

1 Cemil MERÝÇ, ” Maðaradakiler”, Ötüken Neþriyat, Ýstanbul, 1978, s.5
2 Yücel BULUT, ”Türkiyenin Çaðdaþ Tarihine Ýliþkin Bazý Gözlemler”, Divan Ýlmî Araþtýrmalar Dergisi, 2005-2, sayý:19, s.29

https://ferahnak.wordpress.com/2020/10/18/cumhuriyet-in-urettigi-bir-utopya-turk-tarih-tezi/