YAÞAMA SEVÝNCÝMÝZ EKSÝLMESÝN
Yaþama sevinci; kiþiden kiþiye deðiþen, bazý hayatlarda kayýplar
oluþturan, bazý hayatlarda ise beklenen güneþin doðuþuna þahit
olduðumuz bir kavramdýr.
Bazý insanlara bakarýz; küçük bir güzelliði elinde tutar, onun sayesinde
mutluluðu bulur.
Sahip olmanýn sevindirdiði o güzelliði elinden kaybetmemek için gücü
yettiðince savaþýr,elde etmiþ olduðu zaferin sevinci ile tebessüm etmekten bir an olsun vazgeçmez.
Mutlu olmasýna sebep olan güzellik, hayallerinde yarattýðý hayatý
boyunca kurmak istediði sevgi dolu küçük dünyayý oluþturur.
Pencereden vuran güneþ ýþýðýnýn odamýzý aydýnlatmasý, tatlý bir kuþ
cývýltýsýnýn kulaklarýmýzý okþamasý, gülümsemek için yeterlidir.
Belli kimseler de elinde her þeyi olduðu halde hayata karþý kafasýnda
olumsuz düþüncelere yer vermekten kendini alamaz, beynini meþgul eden olumsuzluklar yüzünden de elindeki yaþama sevincini kaybeder.
Üzerinde yaþadýðý umut güneþinin aydýnlattýðý dünyasýnýn kararmasýna yol açar.
Ýnsanoðlu için baþarýsýzlýklarý, elinden kaçýrdýðý kayýplarý yaþama
sevincini kaybetmesi için önemli bir sebeptir.
Edindiði büyük baþarýlarýnýn da onu ayakta tutan mutluluklarý oluþturan
etkenlerden olduðu bilinmesi gereken bir gerçektir.
Kaleme aldýðým yazýmda size sunduðum bu konuyu, iki hali ile
deðerlendirmek istedim; çünkü bahsi geçen iki halin de hayatýmýzda yer ettiði aþikar.
Göz önünde olan hayata dair gerçekler hakkýnda vatandaþlarýn bilgi
sahibi olmasý gerektiðine kanaat getirdim; ama baktým ki ikinci þekilde hayatýný idare ettiren çok az kimse yer almakta.
Daha çok yaþama sevincini kaybetmiþ, hayatlarýnda yeri olmamasý lazým
gelen olumsuzluklarla iç içe olmayý tercih edenler görülmektedir.
Ýnsanlar neden etrafýna olumsuz nazarlarla bakýyor, düþüncesi ile
gözlemlerime baþladým.
“Bakýþlarýmýz, içimizin yüzümüze yansýttýðý duygularýn tercümanýdýr.”
düþüncemi de siz deðerli okurlarýmýn bilmesi gerektiðine inanarak
paylaþmayý uygun buldum.
Farkýna vardýðým bir tek þey: Son yýllarda yüzlerde gülümsemenin
eksildiði, sevindirici fikirlerin yerini olumsuz düþüncelerin
aldýðýdýr.
Ne kadar hayatýmýzda güzel olaylara þahit olsak da karamsarlýðýn, bizi
sevindirmesi gerektiðini düþündüðümüz sevinçlerimizin önüne bir perde
misali çekildiðini biliyoruz.
Yani demem o ki bizi hayata baðlayan yaþama sevincimizi kaybetmemiz,
dünyamýzda parlayan ýþýðýn söndüðünü gösteren önemli bir etken
olmaktadýr.
Özellikle son yýllarda hayatýmýza giren ve yaþamýmýzý alt üst eden
pandeminin, insanlarýn yaþama sevincini elinden aldýðý düþüncesi, benim
kafamda yer etmektedir.
Dünya üzerinde gülümseyen insanlarýn, koþarak oynayan çocuklarýn yerini
etrafýna korku ile bakan topluluklarýn almasýnda bahsi geçen pandemi
süreci etkili olmuþtur.
Bu yazýyý kaleme almama, görev yaptýðým okulda beraber çalýþtýðým bir
öðretmen arkadaþým sebep olmuþtur.
“Neden yaþama sevincimizi kaybettik?” diye bir soru ile sohbete baþladý.
Ben de haklýlýðýna kanaat getirerek bu yazýyý sizlere sunmaya karar verdim.
Muhabbet ettiðim her insanda bir isyankarlýðýn, hayata karþý
býkkýnlýðýn meydana geldiðini gözlemledim.
Yaptýðým ufak gözlemlerime dayanarak öðretmen arkadaþýmýn sorduðu soru
aklýma geldi.
Hangi sebepler insanoðlunun yaþama sevincini elinden alýyor?
Ýnsanlar neden hayatýn bomboþ bir kuyu olduðu fikrine kapýlmakta ýsrar ediyor?
sorularýna cevap aradýðýmýz makaleyi yazmaya karar verdim.
Son yýllarda baþýmýzdan geçen olaylarý bir süzgeçten geçirmemiz
gerektiði fikri kafamda cereyan etti.
Özellikle dünyayý etkisi altýna alan covit 19 virüsü yaþama
sevincimizi elimizden aldý ve bizi yaþamak istediðimiz
mutluluklarýmýzdan mahrum ederek yürümek istediðimiz yollara taþ
koydu, akraba arkadaþ yüzü görmemize, nerede ise birbirimizi unutmamýza neden oldu.
Hayatýmýzda yersiz karanlýklarýn meydana gelmesinde büyük bir etkiye
sahip olan bu virüs, insanlarýn yüzündeki gülümsemenin yok olmasýnýn da
en önemli sebebidir.
Ýçimizde sevince dair hiçbir þey býrakmadýðý da unutulmamalýdýr.
Hayatla barýþýk olmamýzýn önünde bir engel teþkil eden sebepleri
ortadan kaldýrabilmek için el birliði ile üzerimize düþen görevleri
eksiksiz yerine getirmemiz icap etmektedir.
Ne bizim elimizden ne de çevremizde yer alan insanlarýn yaþama
sevincinin, elinden uçup gitmesine müsaade edilmemelidir.
Buna meydan verildiði takdirde bir daha elde edemeyeceðimiz kayýplara
uðrayacaðýmýzýn da akýllardan çýkarýlmamasý lazým gelmektedir.
Hayatýmýzda telafisiz kayýplarýn oluþmamasý için omuz omuza olmaktan
vazgeçilmesin, bizi ayakta tutan yaþama sevincimiz hiçbir zaman
eksilmesin.