HAYATI GERÇEKLERÝ ÝLE YAÞAYIN
Bakmak ve görmek, bu iki kavramý birbirinden þu þekilde ayýrt etmemiz mümkündür:
Bakmak, etrafýmýzdakilerin nasýl bir biçimde olduðunu anlayabilmek için
yaptýðýmýz ;fakat farkýna varamadýðýmýz uçsuz bucaksýz bir boþluðu
meydana getiren olumsuz bir iþlevdir.
Görmek ise hayatýmýzda yer alan bütün olaylarý en küçük ayrýntýsýna
kadar incelediðimiz, bu ayrýþtýrmanýn sonunda önümüze çýkan
olumsuzluklarý elememize yardýmcý olduðu düþünülen elektir.
Hayatýmýzda büyük etkiye sahip bu iki kavram arasýnda yer bulan
ince bir çizginin var olduðu da unutulmamalýdýr.
Sözünü ettiðim çizgi ,insana kullanmasý gerektiði yerde kullanabilmesi
için lütfedilmiþ olan akýldan ibarettir.
Ýnsanoðluna verilen akýl gerektiði yerde kullanýlmayýp mantýksýz
düþüncelerin hayat bulmasýna sebep olursa kuþkusuz etrafýmýzda
görenler deðil, gördüðünü sanan bakar körler yer alacaktýr.
Bizler için büyük önem arz eden bu iki kavram arasýndaki farký
anlayamamamýz halinde gece ile gündüzü birbirinden ayýrt etmemiz
imkansýzlaþýr.
Karanlýkla aydýnlýðý ayýrt edebilmek, hayatýmýzda büyük boþluklara yer
vermemek için bakmakla görmek arasýndaki fark iyi bilinmelidir.
Etrafýna bakýp da gördüðüne inanan þahýslarýn aslýnda hiçbir þey
görmedikleri aþikar.
Yaþamlarýný karanlýða çeviren bayat fikirlerin, beyinleri olumsuz bir
þekilde meþgul ettiðini inkar etmek, yapýlan en büyük yanlýþ olur.
Fakat birçok þahsýn bu hataya düþtüðüne þahit oluyoruz.
Demek deðildir ki; hiçbir yanlýþlýðýn dönüþü olmaz.
Yapýlan hatanýn erken farkýna varýlmasý halinde mutlaka dönüþü vardýr.
Egoist fikirlerle aklýmýzýn karýþmasýna müsaade edersek dönülmesi
mümkün görünmeyen hatalar hayatýmýzda yer bulacaktýr.
Ýnsanoðlunu aðýna düþüren cehaletin, bakar körlüðün en önemli sebebi
olduðu akýllardan çýkarýlmamasý gereken bir bilgidir.
Geçirdiðimiz her aný, iþimize geleni görmekle israf ettiðimiz takdirde
yaþamýmýz boyunca güzelliklerin hasretini çekeceðimiz hakikat, göz
önünde bulundurulmalýdýr.
Manasýz bakmaya devam eder, görüyoruz iddiasýndan vazgeçmezsek bize
kesilen faturanýn aðýrlýðýný taþýyamaz, cehalet adlý çürük binanýn
enkazý altýnda kalýrýz.
Eðer bu yýkýntýnýn altýnda ezilmek istemiyorsak etrafýmýzda
yaþananlara sadece bakan deðil görüp sorunlara çözüm arayanlardan
olmamýz icap etmektedir.
Çevremize faydalý insanlardan olmak istiyorsak yapmamýzý gerektiren
tek bir þey var:
Bakar körlüðü hayatýmýzýn baþköþesinde tutmak yerine, kurtulmak için
icap eden çabanýn gösterilmesi lazým gelmektedir.
Yolumuzu karartacaðýný bildiðimiz bakar körlüðün esaretinden
kurtulamamak, dünyamýzýn beklediði bahar mevsimine hasret kalacaðýnýn
göstergesidir.
Bizler sadece kendimizi düþünerek hareket eder, bencilce davranýþlarýn
sahibi olursak etrafýmýza boþ, karanlýk gözlerle bakanlardan oluruz.
Fakat bencillikten feragat etmemiz halinde yaþamýmýzda meydana gelen
gerçekleri görenlerden olacaðýmýz akýllarda bulundurulmalýdýr.
Egoist fikirlerimizi kafamýzdan çýkarmak, çevremizde yer alan kimselere
yapacaðýmýz en büyük iyilik olacaktýr.
Þunu da gözden kaçýrmamak bizim üzerimize düþen en önemli görevlerden
bir tanesi olmalýdýr:
Cehalet adý verilen perdenin, bizim ve çevremizde yaþayan þahýslarýn
önüne çekilerek hayatlarý karanlýða çevirmesine engel olunmalýdýr;
yoksa insanoðlu bakmakla görmek arasýndaki farký hiçbir zaman hiçbir
þekilde kavrayamayacaktýr.